Gerommel in de nacht.
Heel belangrijk is het om een goede stekker mee te nemen want het kan zomaar zijn dat de stekker die we hier gebruiken niet past in het stopcontact in een ander land. De pomp opladen zal je toch echt moeten doen. We hebben een universeel stekker die we in verschillende landen kunnen gebruiken. Thuis heb ik uitgeprobeerd dat ik eens in de 3 dagen moet opladen wil ik de pomp aan de gang kunnen houden. Maar als je dat vergeet!
Alarm om 3.30 uur in de nacht in het hostel in Belfast waar ik op een kamer lag met nog 5 andere dames die om 01.00 uur naar bed gingen. Het was een hele opluchting dat ík de stekker die avond bij me had en niet mijn man, die elders op een kamer sliep. Maar een stopcontact zit niet direct naast het bed. Met passen en meten hoefde ik gelukkig toch niet op de grond, opgekruld in een dekbed te liggen. Mijn hoofdeind werd voeteneind en v.v. zo kon ik er net bij als ik niet ging draaien. Een heel gepuzzel in de vroege ochtend, maar dit gebeurt me maar één keer… hoop ik.
Eten, maat XXL.
Ik kan naast mijn sondevoeding als basis nog wat extra erbij eten en in Engeland weten ze wat eten is. Ik heb echt mijn ogen uitgekeken naar de porties eten die ze serveren. Dat voelde soms wel raar, vooral omdat ik maar kleine beetjes aankan.
Er stond het een en ander opgeschreven wat een English Breakfast inhoudt. Als je hem volledig wilt eten dan kom je op 4 gangen!! Je begint de ochtend met Cornflakes of muesli met melk. Daarna een bord met 2 eieren, champignons, tomaat, witte bonen in tomatensaus en 3 sausijsjes. De volgende gang is toast met jam of marmelade en je sluit af met een vers fruit salade. Kortom, een hele hap om weg te werken, zelfs als je er alle tijd voor neemt, al kan je natuurlijk ook voor minder kiezen. In mijn geval vroeg ik één roerei of spiegelei met een halve geroosterde boterham erbij. Afsluitend met wat vers fruit. En daar deed ik net zo lang mee als mijn man die wel van een stevig ontbijt houdt. Het diner in een pub of restaurant was ook zoveel. Een voorgerecht, starter genoemd, was net zo veel als een hele maaltijd. Dus ook deze kon ik met gemak delen.
Toen dachten we het gevonden te hebben. Ik kan me nog herinneren hoe ik hier in eigen land genoten heb van kleine hapjes die als een high tea werden geserveerd. Precies wat bij mijn eetschema past, hier een hapje, daar een knabbeltje en zo zit je een paar uur eerlijk te genieten. Maar ook dat was in Engeland toch anders dan wat ik verwachtte. We kregen een plateau met 5 stukken gebak, koek en cake, een sandwich naar keuze die 2 cm dik was x2 en dan ook nog een scone maat XXL met stevig geslagen room en jam erbij. Wat was de Doggybag een uitkomst, dit werd ons voorgesteld nog voor we er zelf om vroegen, maar anders vraag er gerust naar! We hebben nog zeker drie dagen iets extra´s bij de thee of als lunch gehad. Dit konden we ook koel houden dankzij de koelboxen. Maar de volgende keer als we uit eten gaan snoep ik van het bord van mijn man mee.
Voor de rest houd ik het op mijn sondevoeding want dit was wel overweldigend, al die hoeveelheden eten die je kreeg geserveerd. Maar blijkbaar is dat standaard in Engeland en Ierland.