Zondag 18-09-2011

Als we deze ochtend opstaan horen we net de nieuwsberichten, helaas belooft het een regenachtige dag te worden. We kijken naar buiten en zien nog net het laatste stukje blauwe lucht verdwijnen in een dikke soep van bewolking. Even later begint het al te regenen en het ziet er naar uit dat het de rest van de dag zo zal blijven.

Het regent en onweert en het water loopt onder het grondzeil door, zo de berg af. Hier en daar komt het water ook via gaatjes en gleufjes naar binnen en ik ben dus vlijtig in de weer met bakjes en kommetjes om het ergste op te vangen. Marc is naar het sanitair gebouw om de porta potti te legen, iets dat deze keer dankzij alle goede chemicaliën een minder onsmakelijk klusje is 

Als Marc terug is ga ik naar het sanitair gebouw, mijn stoma is toe aan een grote verwen beurt en ik ga me gelijk renoveren. Als ik klaar ben besluit ik (nieuwsgierig als ik ben) de rest van het sanitair gebouw eens onder de loep te nemen. Het is een nieuw gebouw en ik moet zeggen complimenten voor de aanpak, alles is praktisch en schoon, tenminste… Als ik de dames wc’s ga bekijken (ik heb tot nu toe alleen de gehandicapten toiletruimte gebruikt, daar zijn wc, douche en wasbak in een ruimte aanwezig) stuit ik op een heel smerig toilet. Dit is nu iets dat ik niet kan begrijpen. Ik weet niet hoe het bij jullie is maar als ik diarree heb  en het toilet vervuil (waar dan ook) dan pak ik even de borstel en maak de boel schoon, gewoon een kwestie van fatsoen. Sommige mensen denken blijkbaar, er zijn poetsvrouwen die ruimen mijn shit maar op!

Nu we het toch over campings hebben, wat me hier wel opvalt, is dat mensen dan wel weer respect hebben voor elkaars spullen. Tenten zijn nooit afgesloten (met een slot) en toch wordt er niets gepikt. Ook hebben veel mensen geen voortent en dan staat dus alles gewoon vóór de caravan of camper en niemand haalt het in zijn hoofd om aan elkaars spullen te zitten.

We zitten nu al de hele morgen opgesloten in onze kleine caravan met voortent, gelukkig hebben we een voortent want anders werd ik echt gillend gek. Thuis bedenk je hoe bepaalde dingen gaan lopen maar in de praktijk vallen dingen dan toch heel anders uit

We hebben namelijk de mogelijkheid om een vast bed in de caravan te maken en hadden thuis bedacht dat we elke dag het bed gingen opmaken, het wordt opgemaakt met behulp van 5 cm dikke koudschuim matrasjes, dekbed erover en klaar.

Het lijkt een simpel klusje maar in de praktijk heb je het na 3 dagen wel gezien en laat je het bed opgemaakt want waar moet je steeds met je matrassen en dekbedden heen.  Je sleept je een breuk met die matrasjes en rijdt de hele dag rond met matrassen in de auto (want voor de rest is er geen opbergplek.)

Helaas kunnen we nu nergens bij want de meeste opbergplekken zijn onder de banken en die zijn niet bereikbaar als het bed is gemaakt grrr. Praktisch lopen we dus af en toe goed vast, de tpv ligt bv ook onder de bank in een speciaal gemaakte koelbox.

De voortent leek heel ruim maar met 1 hond er in kun je al je kont niet draaien, laat staan dat er straks (hopelijk) 2 grote honden in moeten, ik breek nu al mijn nek over Joep die ongestoord overal ligt te knorren. Hij blijft gelukkig rustig liggen als je over hem heen stapt maar juist dat is dan ook weer het probleem want vooral als ik moe ben struikel ik steeds over hem heen, het arme dier ligt lekker op een plekje en hups daar staat het vrouwtje weer op zijn kop. Het maakt niet uit waar hij ligt, je moet altijd over hem heen!

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat doe ik niet. Laat ik het maar zo zeggen, volgend jaar moeten er toch nog een paar aanpassinkjes gaan plaatsvinden.

Ik vind het kamperen echt heel leuk, al is het ook giga behelpen met alle akkefietjes die op medisch gebied moeten gebeuren. Als Marc mij ’s avonds aanprikt is het licht zo slecht dat ik het echt heel knap van hem vind dat de naald werkelijk in mijn shunt belandt. Zelf zegt hij, ik ben gewoon goed, heb geen licht nodig, ik kan het zelfs in het stikkedonker (dat ga ik maar niet uitproberen). Het grootste voordeel blijf ik vinden dat ik mijn eigen spullen heb. Ik heb mijn eigen hygiëne in de hand!

Voor iemand die eigenlijk niets te vertellen had omdat we niets hebben gedaan vind ik dat het verhaal toch nog lang is geworden.