Donderdag 22-09-2011

Helaas wordt dit verhaaltje van vandaag minder rooskleurig dan dat van gisteren. Gisteren was een dag die nog lang in mijn geheugen zal blijven bestaan als een dag met een gouden randje maar vandaag hangt er een wolkje boven het Maltadal (niet letterlijk want het is hier 27 gr).

Vanmorgen toen ik opstond voelde ik al dat ik een ‘mindere’ dag had  Bij alles wat ik deed zag ik puntjes voor mijn ogen. Ik herken dit, het is een teken van mijn lijf dat het op is, de accu is leeg. Gisteravond was het darmspoelen (al)weer niet goed gegaan, iets dat ik nog maar eens moet gaan bespreken als ik weer thuis ben. Ook mijn shunt had weer een feestje, ik weet niet wat er met het ding aan de hand is maar er gaat giga veel bloed doorheen. Hij stroomt als een wildwater rivier wat echter wel betekent dat de rest van mijn lijf het met wat minder moet doen.

Nu hadden we gisteren al besloten dat we vandaag een niet te zware wandeling gingen maken. Ik wist wel dat ik aan het eind van mijn reserves begon te raken maar ik wil nog zo graag, ik wil nog zo véél.

Vanmorgen hebben we ons dus weer in de bergschoenen gehesen, op naar de wandeling.

Het eerste stuk was alleen berg op met de auto dus dat ging prima . Vervolgens zou de wandeling vlak naar een dal gaan, beginnend achter een restaurant. We begonnen te lopen en het eerste stukje ging nog goed maar toen begon de weg te stijgen, hoger en hoger, steeds steiler. Ik wilde zo graag naar het uitzichtpunt (dat was het doel). Helaas was mijn lijf het niet met me eens, mijn shuntbeen tintelde aan een stuk door en elke stap kostte me zoveel moeite dat ik wat pijn op de borst kreeg. Ik krijg dan ook blauwe nagels, een duidelijk teken dat ik over mijn grenzen ga. Ik heb nog een paar stappen geprobeerd maar moest het toen opgeven. Het ging niet, niet vandaag, niet nu

We besloten om te keren en terug naar de auto te gaan. Op dat moment voelde ik iets branden bij mijn sluitspier en tot mijn grote schrik voelde ik dat mijn ontlasting weg liep, wat voelde ik me shit! Het spoelwater van gisteren, dat in het grote niets verdwenen was, had nu zijn weg gevonden, zonder kramp, zonder aanleiding liep het gewoon weg, bah Gelukkig hebben we altijd toiletpapier bij ons voor het geval dat, dus ik heb de schade zo goed als op dat moment mogelijk was schoon gemaakt en toen zijn we terug gegaan naar de camping.

Terug op de camping ben ik me gaan wassen en verschonen en moest toegeven dat ik niets meer kon die dag. Gelukkig schijnt de zon en is het geen straf om lekker lui in een stoel aan mijn teint te werken  Toen we eenmaal zaten bedacht Marc dat hij toch nog maar eens naar de oplooprem van de caravan moest kijken, hij heeft daar elke dag al mee gespeeld maar het zinde hem niet zoals het werkte. Marc heeft geen zitvlees, drentelde wat rond en kwam op het idee om de ANWB om hulp te vragen we zijn al jaren lid en hij dacht, niet lang hellen, de hulpdienst bellen  Zo gezegd, zo gedaan en dan komen we gelijk op

tip 13: Als je lid bent van de ANWB en je gaat met een caravan weg, moet je een aparte aanhangerclausule afsluiten voor je caravan want anders ben je dus niet verzekerd voor gratis hulp! Drie keer raden wat wij NIET hadden afgesloten! (omdat we het niet wisten)  

De hulpdienst van de ANWB is echter niet te beroerd om te helpen en wij werden op een bepaald moment teruggebeld met het aanbod dat een monteur van een garage naar de camping zou komen en of we dan zelf de kosten wilden dragen. Nu moeten jullie weten dat Marc in zijn jonge jaren voor monteur heeft geleerd dus hij heeft vriendelijk bedankt en zelf de koppeling ter plekke uit elkaar gehaald. Vervolgens is hij advies gaan inwinnen in een garage die in de buurt van de camping ligt.

Op een bepaald moment was hij van alles aan het uitproberen en zag ineens dat er een gasveer in dat ding zit. Hij heeft de gasveer eruit gehaald is er weer mee naar de dorpsgarage gegaan (hij is ondertussen dikke vriendjes met de eigenaar).

Nu bleek dat ding kapot te zijn en alleen te verkrijgen in een stadje 20 km verderop (Spittal). Marc is dus vanmiddag naar Spittal geweest (alleen) en is nu al de hele middag bezig met de koppeling te maken. Of de reparatie gelukt is merken we pas tijdens de terugweg!

Morgen gaat hij met Joep samen een hele lange wandeling maken   Ik blijf bij de caravan, pak alvast wat dingetjes in en zorg dat ik voldoende uitgerust ben voor de terugreis. ’s Middags pakken we dan de voortent enz. al in zodat we zaterdagmorgen op tijd kunnen vertrekken. We reizen in 2 dagen terug en ik hoop zondag weer in Limburg in mijn eigen bedje te liggen