Info sondes tbv voeding

 

Als het niet meer lukt om op de normale manier alle benodigde calorieën binnen te krijgen en er is besloten is dat je sondevoeding gaat krijgen, moet er een sonde worden aangebracht om de sondevoeding in je spijsverteringskanaal te krijgen. 

Hier lees je meer over PEG sondes.

 PEG sondes

Een PEG wordt ook wel een Percutane Endoscopische Gastronomie genoemd. Dit is een stoma (kunstmatige opening) in je buik, waardoor een voedingsonde kan worden ingebracht, waarmee je rechtstreeks in de maag, duodenum of jejunum kunt voeden. Het slangetje (sonde) dat door de opening in je buik wordt gebracht, wordt een PEG- sonde of PEG-katheter genoemd. Er zijn verschillende soorten PEG-sondes:

PEG (rechtstreeks in de maag)
PEG duodenum en PEG jejunum
Welke PEG er bij jou geplaatst wordt, hangt af van de situatie, arts en het ziekenhuis. Een PEG-sonde wordt onder plaatselijke verdoving, met behulp van een gastroscoop, via de buikwand in de maag, duodenum of jejunum geplaatst.

Indicatie voor het plaatsen

PEG sondes worden geplaatst als duidelijk is dat er voor langere tijd sondevoeding nodig zal zijn. Hieronder staan de voor- en nadelen van een PEG/Chirurgische Gastrostomie en een Jejunostomie.

Voordelen:

• Minder stigmatiserend, betere psychosociale acceptatie;
• Geen irritatie van neus, keel en slokdarm;
• Minder verschuiving en uitvallen van de sonde;
• Minder last van reflux (het terugstromen van maaginhoud naar de slokdarm);
• De katheter hoeft niet te worden vernieuwd (bij een PEG kan na enige weken een button worden geplaatst).
• Het slangetje (sonde) is dikker dan neus sondes, waardoor het slangetje minder snel verstopt raakt.

Nadelen (deze worden alleen meegenomen in de overweging wel/geen PEG):

• Inbreng techniek door arts/chirurg nodig;
• Kans op complicaties (buikpijn, ontsteking rond de sonde);
• Het in brengen kost meer tijd;
• Medicatie zoals antibiotica, verdoving en pijnstilling is nodig.

Soms is het niet mogelijk om een gastroscoop te gebruiken bij het plaatsen van een PEG sonde, bijvoorbeeld bij een ernstige vernauwing in de slokdarm. De PEG moet dan geplaatst worden tijdens een kleine bovenbuik operatie. Dit gebeurt, in tegenstelling tot de normale plaatsing van een PEG, onder algehele narcose. Ook bij deze manier van plaatsen zijn er verschillende sondes:

Gastrostomie;
Jejunumstomie.

PEG rechtstreeks in de maag

Zoals de titel al zegt, wordt deze sonde via de buikwand rechtstreeks in de maag gebracht. Bij een PEG rechtstreeks in de maag moet de maag de voeding gewoon kunnen verwerken. Deze manier van voeden wordt dan ook veel toegepast bij mensen met slokdarm problemen of algemene voedingsproblemen, waarbij het vertering stelsel zelf nog goed functioneert.

Het krijgen van een PEG sonde rechtstreeks in de maag.

Door je arts is in overleg met jou besloten om een PEG sonde te plaatsen, als het goed is heeft hij hier al het een en ander over verteld. Wat hieronder beschreven staat kan per patiënt en situatie anders zijn, het is daarom belangrijk om met je eigen arts goed kort te sluiten wat voor jou van belang is. Nadat je met je arts alles besproken hebt, zal er ook een afspraak voor je gemaakt worden bij de diëtiste en soms ook bij de transferverpleegkundige. De diëtiste gaat met je bespreken welke sondevoeding je moet gebruiken en hoeveel je hiervan nodig zult hebben. Ook als je al onder controle van een diëtiste staat, zal er (opnieuw) gekeken worden of er wat gewijzigd moet worden aan jouw voeding. De transferverpleegkundige zal allerlei dingen voor je regelen zoals het aanvragen van de sondevoeding, de voedingspomp en andere benodigde materialen. Dit verschilt echter per ziekenhuis, want soms regelt de diëtiste dit ook zelf. Er wordt ook met je besproken of je na het plaatsen van de sonde thuishulp nodig hebt bij de verzorging en het aansluiten van de voeding.

Voorbereidingen voor de ingreep

Het is belangrijk dat de slokdarm, maag en twaalfvingerige darm leeg zijn voor de ingreep. Als de ingreep ‘s morgens voor 13.00 uur plaats vindt, mag je vanaf middernacht voor het onderzoek niet meer eten, drinken of roken. Als de ingreep na 13.00 uur plaats vindt mag je die ochtend voor 08.00 uur nog twee beschuiten en een kopje thee nemen. Na 08.00 uur mag je dan niets meer gebruiken. Dit verschilt echter ook per ziekenhuis en zul je als het goed is vanuit je eigen ziekenhuis te horen krijgen. Het is belangrijk dat je die regels volgt. Tijdens de ingreep kun je het beste gemakkelijk zittende kleding dragen.

De ingreep

Op de dag van de ingreep meld je je op de afdeling waar ze je verwachten. Voor de ingreep krijg je een drankje dat schuimvorming in de maag tegen gaat, heb je een gebitsprothese dan zal je die uit moeten doen. Als iedereen zover is moet je op een bed gaan liggen, vaak krijg je een licht roesje tijdens de ingreep om het allemaal wat aangenamer te maken. Eerst worden er nog wat voorbereidingen gedaan, je krijgt een knijper met een metertje op je vinger en er wordt een naaldje in je arm gebracht, dit naaldje is om het roesje dat je krijgt, toe te kunnen dienen. Als je overmatige buikbeharing hebt rondom de prikplaats, zal dat worden weggeschoren. Je krijgteen bijtring tussen de tanden om de endoscoop en je gebit te beschermen. Als het roesje is toegediend, brengt de arts de endoscoop door de bijtring, via je mond en keelholte naar binnen. Hij zal je vragen te slikken om de endoscoop makkelijker door te kunnen duwen. Het kan zijn dat je door het inbrengen van de endoscoop wat gaat kokhalzen, dit is niet prettig maar pijn doet het niet. Je hoeft je er ook niet voor te schamen, de arts en verpleegkundigen zijn het gewend.

Als de endoscoop in de maag zit zal de arts bepalen waar de PEG sonde geplaatst wordt, daarna wordt de huid plaatselijk verdoofd en zal hij een sneetje maken op de plaats waar de sonde komt. Door dat gaatje steekt hij een instrument dat helpt een goede doorgang te maken van buiten af naar de maag, daarna steekt hij door dit gat de sonde. Via de endoscoop komt een afdekplaatje aan de binnenkant van je maag om de sonde vast te zetten aan de maagwand. Ook aan de buitenkant komt zo’n plaatje te zitten, dit komt strak te zitten. Het blijft strak zitten totdat de fistelgang goed is gevormd, meestal duurt dit 2 weken. Nadat de bevestigingsplaatjes vastzitten, is de ingreep klaar. De verpleegkundige zal een gaasje rondom de sonde leggen om nabloeding op te vangen. Door de verdoving voel je weinig van de ingreep, het duurt in totaal ongeveer 15 a 20 minuten.

Na de ingreep moet je vanwege het roesje nog even in het ziekenhuis blijven. Als het roesje is uitgewerkt mag je vaak weer naar huis. Wel kun je van het roesje nog wat suf en slaperig zijn, daarom moet je wel door iemand worden opgehaald. De eerste periode na de ingreep zou het allemaal nog wat gevoelig en pijnlijk kunnen zijn, dit komt door de wond, die heeft tijd nodig om te genezen. Ook zit er iets lichaamsvreemds in je buik waar je lichaam aan moet ‘’wennen’’. Er kan nog wat bloed en andere afscheiding uit de wond komen, als dit niet heel veel is, hoef je jezelf hierover geen zorgen te maken, ook dit is een natuurlijke reactie van het lichaam.

De verzorging van de PEG sonde de eerste week na plaatsing

Omdat in de eerste week na de ingreep de verbinding tussen de maag- en buikwand wordt gevormd, mag de insteekplaats niet nat worden, het is daarom beter om niet te douchen of in bad te gaan. Het fixatieplaatje dat aan de buitenkant op je buik zit, moet ook stevig tegen de buikwand blijven zitten, de eerste week kun je de sonde daarom beter niet bewegen. Het is belangrijk dat je de sonde en de huid er omheen goed verzorgt, in principe kun je dit goed zelf doen maar je kunt hier ook thuiszorg voor krijgen. Je maakt de huid rondom de sonde voorzichtig schoon met een steriel gaasje met daarop chloorhexidine (= sterilon) of NACL. Nadat je het hebt schoongemaakt, leg je er een splitgaasje omheen, als je dat niet hebt, kun je dit zelf knippen van een gewoon gaasje. Het splitgaasje maak je vast met een pleister. Meestal leggen ze in het ziekenhuis ook wel uit hoe je de sonde kunt verzorgen. Als ze dit niet doen, kun je erom vragen. Vaak krijg je van het ziekenhuis ook een folder mee met daarin de informatie waar je op moet letten en hoe je de PEG kunt verzorgen.

Klik hier voor verdere informatie over de verzorging.

PEG duodenum en PEG jejunum

PEG- Duodenum

Deze sonde wordt met behulp van een endoscoop, via de buikwand door de maag in de twaalfvingerige darm (Duodenum) gebracht. Doordat de sonde in de twaalfvingerige darm ligt, komt de sondevoeding niet in de maag. De reden dat de sonde in het duodenum en niet in de maag wordt gelegd, is vaak omdat voeden via de maag niet mogelijk is, door bijvoorbeeld obstructies of een slechte maagfunctie. Wel is bij deze sonde de kans dat de sondevoeding zelf terug de maag in komt aanwezig.

PEG- Jejunum

Deze sonde wordt met behulp van een endoscoop, via de buikwand door de maag in de dunne darm (Jejunum) gebracht. Ook deze sonde ligt door de maag, maar eindigt in de dunne darm. De kans dat bij deze sonde, de sondevoeding alsnog terug schiet in de maag is nihil, de sonde ligt hiervoor te ver in de darm. Een PEG-jejunum sonde wordt ook vaak geplaatst als een Jejunumstomie niet mogelijk is door bijvoorbeeld, een slecht aan te prikken dunne darm.

Het krijgen van een PEG- Duodenum of een PEG- Jejunum

Er is besloten om een PEG-Duodenum of een PEG-Jejunum sonde te laten plaatsen. Als het goed is heeft jouw arts hier al het een en ander over verteld. Wat hieronder beschreven staat kan per patiënt en situatie verschillen, het is daarom belangrijk om met je eigen arts goed kort te sluiten wat voor jou van belang is.

Nadat je met je arts alles besproken hebt, wordt er ook een afspraak voor je gemaakt bij de diëtiste en soms ook bij de transferverpleegkundige. De diëtiste zal met je bespreken welke sondevoeding je gaat gebruiken en hoeveel je hiervan nodig zult hebben. Ook als je al onder een diëtiste staat wordt er (opnieuw) gekeken of er wat gewijzigd moet worden aan je voeding. De transferverpleegkundige regelt allerlei dingen voor je, zoals het aanvragen van de sondevoeding, de voedingspomp en andere benodigde materialen, dit verschilt echter per ziekenhuis want soms regelt de diëtiste dit ook zelf. Er zal ook met je besproken worden, of je na het plaatsen van de sonde thuishulp nodig hebt voor de verzorging en het aansluiten van de voeding.

Voorbereidingen voor de ingreep

Het is belangrijk dat je slokdarm, maag en twaalfvingerige darm leeg zijn voor de ingreep. Als de ingreep ‘s morgens voor 13.00 uur plaats vindt, mag je vanaf middernacht voor het onderzoek niet meer eten, drinken of roken. Als de ingreep na 13.00 uur plaats vindt mag je die ochtend voor 08.00 uur nog twee beschuiten en een kopje thee gebruiken, daarna niets meer. Dit verschilt echter ook per ziekenhuis en je zult vanuit je eigen ziekenhuis instructies daarover krijgen. Het is belangrijk dat je die regels volgt.

De ingreep

De dag van de ingreep meld je je in makkelijke zittende kleding op de afdeling waar ze je verwachtten. Voor de ingreep krijg je een drankje dat schuimvorming in de maag tegengaat. Heb je een gebitsprothese dan zul je die uit moeten doen. Als iedereen zover is moet je op een bed gaan liggen, vaak krijg je een licht roesje tijdens de ingreep om het allemaal wat aangenamer te maken. Voordat de ingreep begint worden er nog wat voorbereidingen gedaan, je krijgt een knijper met een metertje op je vinger en er wordt een naaldje in je arm gebracht. Dit naaldje is om het roesje, dat je krijgt, toe te kunnen dienen. Als je overmatige buikbeharing hebt rondom de prikplaats, wordt die weggeschoren. Je krijgt een bijtring tussen de tanden om de endoscoop en je gebit te beschermen.

Als het roesje is toegediend, brengt de arts de endoscoop door de bijtring via je keel naar binnen en vraagt hij je om te slikken. Hij kan dan de endoscoop voorzichtig via de mond en slokdarm naar de maag schuiven. Het kan zijn dat je door het inbrengen van de endoscoop wat gaat kokhalzen, dit is niet prettig maar pijn doet het niet. Als de endoscoop in de maag zit zal de arts bepalen waar de PEG-Duodenum of de PEG-Jejunum sonde geplaatst zal worden. Daarna wordt de huid plaatselijk verdoofd en de PEG sonde ingebracht. Via de net ingebrachte sonde wordt een dun slangetje geschoven dat in het Duodenum wordt gelegd. Bij een PEG-Jejunum wordt het dunne slangetje niet in het Duodenum gelegd, maar nog iets verder in de darm, in het Jejunum. Als dat gebeurt is, wordt de insteekopening afgedekt met een splitgaasje en zal het uitwendige fixatie plaatje tegen de buikwand worden geschoven. Waarschijnlijk voel je hierdoor wat druk maar het veroorzaakt door de verdoving geen pijn. De ingreep duurt in totaal ongeveer 15 a 20 minuten.

Na de ingreep moet je vanwege het roesje nog even in het ziekenhuis blijven. Als het roesje is uitgewerkt mag je vaak weer naar huis. Wel kun je van het roesje nog wat suf en slaperig zijn, daarom moet je wel door iemand worden opgehaald. De eerste periode na de ingreep is alles nog wat gevoelig en pijnlijk, dit komt door de wond en die heeft tijd nodig om te genezen. Ook zit er iets lichaamsvreemds in je buik waar je lichaam aan moet “wennen”.

De verzorging van de PEG sonde

De eerste week na plaatsing

Omdat in de eerste week na de ingreep de verbinding tussen de maag- en buikwand wordt gevormd, mag je die week niet douchen of in bad. Het fixatieplaatje, dat aan de buitenkant op je buik zit, moet stevig tegen de buikwand blijven zitten. Het is dan ook belangrijk dat je de sonde de eerste week zo min mogelijk beweegt en dat je de sonde en de huid er omheen goed verzorgt. Als je geen thuishulp krijgt voor de verzorging, zul je dit zelf moeten doen met behulp van een steriel gaasje met NACL of Sterilon. Je maakt de huid om de sonde voorzichtig schoon en legt er daarna een schoon (split)gaasje overheen, dat je vast maakt op de huid. Dit zul je in het ziekenhuis na de plaatsing ook wel uitgelegd krijgen.

Klik hier voor verdere informatie over de verzorging.

 Een PEG is niet mogelijk bij:

• Ernstig overgewicht (BMI boven de 30);
• Ernstige stenose in de slokdarm of maag;
• Ascitis (vocht in de buik);
• Antistolling;
• Zwangerschap;
• Sepsis;
• Oncorrigeerbare stollings stoornis;
• Short-bowel syndroom.

Plaatsing van een sonde met behulp van röntgenstraling

Buiten het plaatsen van sondes met behulp van een gastroscoop en een kleine chirurgische buikoperatie, is er nog een manier. Via deze manier wordt de sonde geplaatst door een interventie radioloog, met behulp van röntgenstraling. Ook bij deze manier van plaatsen zijn er verschillende sondes:

PRG (Percutane Radiologische Gastroscopie)
PRJ (Percutane Radiologische Jejunostomie)
PRTGJ (Percutane Radiologische Trans Gastrische Jejunostomie).

Voedingssondes algemeen

De diameter van de voedingssonde wordt uitgedrukt in Charrière (Ch), 1 Ch = 0,3 mm. De keuze voor een bepaalde Charrière hangt af van het ziektebeeld van de patiënt, de leeftijd en van de viscositeit (stroperigheid) van de gewenste sondevoeding,

• Zuigelingen: Ch 4 of 6;
• Kinderen: Ch 6, 8 of 10;
• Volwassenen: Ch 8 t/m 15.

Viscositeit (stroperigheid)

Er zijn sondevoedingen die een hoge viscositeit hebben zoals energierijke, vezelrijke en geconcentreerde sondevoeding. Ten gevolge van de hoge viscositeit kan de voedingsonde verstoppen. Om dit te voorkomen is het belangrijk hem iedere 3-4 uur door te spuiten met 50 ml lauw water.

 

 De MIC-KEY button

Een Mic-key button is een sonde die geplaatst kan worden bij mensen die al langere tijd een sonde rechtstreeks via de buikwand hebben. Het voordeel van een Mic-key is, dat het een kleine compacte sonde is waardoor je minder snel ergens achter blijft haken en die minder zichtbaar is onder de kleding.

Wat is een Mic-key?

Een mic-key button is een voedingsonde die door de buikwand, via het al bestaande fistelkanaal in de maag, twaalfvingerige darm (duodenum) of dunne darm (Jejunum) geplaatst wordt. Deze voedingssonde kan pas geplaatst worden als je al (een langere tijd) een voedingssonde hebt. Mensen die al een sonde rechtstreeks in de buikwand hebben, kiezen later vaak alsnog voor een Mic-key button. Deze zit, in tegenstelling tot de sondes die in eerste instantie geplaatst worden, dicht op de buik. Hierdoor valt de sonde minder op en de kans om ergens achter te blijven haken is ook kleiner.

De Mic-Key (dit is de merknaam) is gemaakt van siliconen. Net als bij sommige katheters, zit er aan het uiteinde van een ballonnetje. Aan de buitenkant (op de buik) zit een voedingspoort en een ventiel waardoor de ballon gevuld kan worden met water. Bij de Mic-Key button kun je de pomp niet rechtstreeks aansluiten, dit kan bij de meeste andere sondes wel, je hebt wel een extension (verlengslang) nodig. Dit kan als klein ongemak worden gezien, maar het brengt wel weer als voordeel met zich mee, dat je als je de pomp niet hebt aangesloten, er geen slang uit je buik hangt.

De Mic-Key is beschikbaar in verschillende maten. Zowel de diameter van de voedingssonde als de lengte kunnen verschillen. Welke maat voor jou de juiste is, ligt aan de lengte en breedte van jouw fistel. Dit kun je op laten meten in het ziekenhuis, maar je kunt de benodigdheden ook zelf bestellen via verschillende farmaceutische bedrijven en het zelf opmeten. Als je het zelf wilt gaan doen, moet je dit eerst overleggen met je arts!

De Mic-Key voedingsonde bestaat uit de volgende onderdelen:

1) Het ballonventiel, dit ventiel staat in contact met het ballonnetje dat aan het uiteinde van de Mic-Key zit. Het ballonnetje zit als de button is geplaatst, aan de binnenkant van je buik. Het zorgt ervoor dat de button niet zomaar uit je buik kan vallen. Het wordt via het ballonventiel gevuld met vloeistof (meestal kraanwater). Ook het legen van het ballonnetje (bijvoorbeeld bij het verwijderen/vervangen van de Mic-Key), gaat via het ballonventiel. In het ballonventiel zit een mechanisme dat ervoor zorgt dat als de ballon gevuld is met vloeistof, dit er niet zomaar uit kan lopen. Het ventiel mag alleen gebruikt worden bij het controleren van de ballon inhoud en het vervangen van de button. Voeden of het toedienen van medicijnen mag absoluut niet via het ventiel!

2) De voedingspoort, in het midden van je button zit een opening, dit is de voedingspoort, hij wordt afgesloten met een dopje. De voedingspoort geeft toegang tot de maag, duodenum of jejunum (dit ligt aan de plek van de fistel). Met behulp van een verlengslang die je op de voedingspoort kunt klikken, kun je voeding, medicijnen en vocht toedienen, zonder de verlengslang is dit niet mogelijk. In de voedingspoort zit ook een klepje dat ervoor zorgt dat er geen maag- of darminhoud naar buiten kan komen als het afsluitdopje niet op de voedingspoort zit. Dit kan echter wel als je de verlengslang aan de Mic-Key gekoppeld hebt en open hebt staan.

3) Het deel van de Mic-Key dat je ziet (het buitenste deel). Door het buitenste deel kan de Mic-Key niet in de buik schieten of zich verplaatsen. De onderkant van het buitenste deel moet zich net boven het huidoppervlak bevinden, op deze manier blijft de huid eronder goed schoon te maken en wordt irritatie en wondvorming zoveel mogelijk voorkomen. De gewenste afstand tussen de button en de huid is ongeveer 3mm.

4) De ballon, deze zit aan het uiteinde van de Mic-Key button en bevindt zich na het plaatsen van de button aan de binnenkant van je buik in de maag, duodenum of jejunum (waar hij exact ligt, hangt af van de eerder gemaakte fistel). Door de met vloeistof gevulde ballon kan de button niet zomaar uit je buik vallen.

Het plaatsen van de Mic-key button

In overleg met je arts en/of diëtiste is besloten om je rechtstreekse buiksonde te vervangen voor een Mic-Key button. Het plaatsen daarvan gebeurt in eerste instantie in het ziekenhuis, het verschilt per situatie hoe de plaatsing zal gaan, dit heeft te maken met de soort sonde die er op dat moment in zit. Heb je een sonde die aan de binnenkant vast zit met een fixatieplaatje of met een lus, dan zal deze eerst verwijderd moeten worden met behulp van een scoop, voor het plaatsen van de Mic-Key is geen scoop nodig. Als je een sonde hebt die aan de binnenkant vast zit met een ballonsysteem, dan zal het verwijderen van de oude sonde en het plaatsen van de Mic-Key in één handeling gebeuren.

Het vervangen van sondes gebeurt meestal door een chirurg of een daarvoor opgeleide verpleegkundige. Als de sonde niet per scoop verwijderd hoeft te worden, zal de arts of verpleegkundige via het ballonventiel van de sonde eerst het ballonnetje met behulp van een spuitje leeg laten lopen, daarna wordt sonde voorzichtig verwijderd. Op dat moment heb je geen sonde in de fistel en dus een gat in je buik, dit is een beetje een raar gezicht maar zelf kun je dit niet goed zien omdat je op je rug ligt. De arts of verpleegkundige zal met een gaasje de insteek opening en er rondom heen even schoonmaken. Met een speciale sonde (waar lengte maten opstaan) wordt de lengte (diepte) van de fistel gemeten. De verpleegkundige brengt deze speciale sonde in de fistel en kan zo zien hoe diep de fistel is.

De diepte van de fistel + 0,50 cm = de lengte van de Mic-Key button. Nu kan de juiste Mic-Key button geplaatst worden. Op het uiteinde van de Mic-Key en in de insteek opening wordt vaak wat verdovende gel gespoten, hierdoor zal het inbrengen wat gemakkelijker gaan. De arts of verpleegkundige duwt de Mic-Key voorzichtig in de opening, dit kan een beetje gevoelig zijn maar echt pijnlijk is het niet. Als dat gebeurd is, wordt het ballonnetje via het externe ballonventiel gevuld met vloeistof (kraanwater). Door voorzichtig aan de button te trekken kan er gekeken worden of hij daadwerkelijk vast zit. Dit moet wel voorzichtig gebeuren anders kunnen er beschadigingen optreden aan de binnenkant van je huid.

Vanaf nu kun je voortaan ook zelf je Mic-Key button vervangen. Je hoeft dan niet meer telkens naar het ziekenhuis maar kunt gewoon zelf bepalen wanneer het je uitkomt. Wel kan het zo zijn, dat de chirurg je bijvoorbeeld een keer in het jaar nog eens wil zien, om te kijken of alles goed gaat en om te kijken hoe de fistel eruit ziet maar dit verschilt per ziekenhuis.

Hoe vervang je een Mic-Key button

Voor het zelf vervangen van een Mic-Key, heb je wel wat instructies nodig:
• Het is belangrijk dat je altijd een reserve button in huis hebt;
• Was je handen voordat je de Mic-Key gaat vervangen;
• Zorg dat je eerst alle benodigdheden naast je neerlegt voordat je de oude Mic-Key verwijdert;
• Haal de nieuwe Mic-Key uit de verpakking;
• Spuit met een 10 ml spuitje, 5 ml water via het ballon ventiel in het ballonnetje. Controleer of de ballon niet lekt en of de ballon zich mooi rond vult. Zuig hierna het ballonnetje weer helemaal leeg;
• Leg de nieuwe Mic-Key weer even weg, op een schone ondergrond;
• Heb je een gaasje om je oude Mic-Key zitten, verwijder dit dan eerst;
• Zuig nu met een 10 ml spuitje via het ballon ventiel het ballonnetje van je oude sonde leeg en leg het spuitje vol water weer weg. De Mic-Key zit nu los in je buik;
• Draai en trek voorzichtig aan je Mic-Key. Het kan helpen om met je andere hand de buik wat tegen te houden, waardoor je wat minder weerstand hebt. Als hij eruit is, leg je hem naast je neer op bijvoorbeeld een gaasje of andere ondergrond;
• Je maakt nu met een gaasje (eventueel met wat NACL of Sterilon) rondom de insteek opening schoon;
• Spuit nu wat verdovende gel op de insteek opening en op de nieuwe Mic-Key;
• Breng de nieuwe Mic-Key voorzichtig met een duwende en draaiende beweging in de insteek opening. Je zult wat weerstand voelen, maar probeer voorzichtig door te duwen. Niet te hard want dan kun je van binnen beschadigingen veroorzaken;
• Vul nu (met een 10 ml spuit), via het ballon ventiel, het ballonnetje met 5 ml water. Door voorzichtig aan de button te trekken, voel je of hij vastzit;
• Haal nu met een gaasje de overtollige gel van je buik en plak eventueel een splitgaasje rondom de button;

• Om te controleren of de Mic-Key niet lekt, kun je met behulp van een verlengslang 20 ml water er doorheen spuiten. 

 Button met basketfixatie 

Plaatsing button met basketfixatie
De button met basketfixatie is voorzien van een verdikking vlak boven het uiteinde. Deze verdikking kan worden uitgerekt zodat hij smaller wordt en via de fistel in de maag kan worden geplaatst.
 

Obturator
Dit uitrekken gebeurt met behulp van een zogenaamde obturator. Een obturator is een staafje (meestal van roestvrij staal) dat via de schacht van de button tot in de tip wordt opgeschoven, waarna het uiteinde met de verdikking kan worden uitgerekt. De button wordt samen met de obturator die voor het uitrekken van het uiteinde zorgt, ingebracht. Na plaatsing wordt de obturator verwijderd. De plaatsing van een button met basketfixatie is pijnlijk daar het uitgerekte uiteinde met de obturator altijd nog een stuk dikker is dan de fistel. Plaatsing moet dan ook, zeker bij kinderen, onder algehele anesthesie plaatsvinden. Dit betekent dat deze button thuis niet vervangen kan worden.

Vasthechting van de button met basketfixatie
Om vasthechting aan de mucosa van de maag te voorkomen wordt de button met basketfixatie één keer per dag gedraaid. De button wordt niet gedompeld omdat er geen ruimte voor is. Over de lengte van de draai bestaan geen praktijk voorbeelden. Meestal wordt een kwartslag of 360 graden geadviseerd.

Verwijdering van de button met basketfixatie
Het verwijderen van de button met basketfixatie gebeurt zonder de obturator. De button wordt verwijderd door deze met een draaiende en geleidelijke beweging uit de fistel te trekken. Evenals het inbrengen is ook het verwijderen van de button pijnlijk. Verwijderen gebeurt dan ook bij voorkeur in het ziekenhuis. Bij volwassenen wordt de huid rond de button verdoofd alvorens de button te verwijderen. Bij kinderen wordt de button onder algehele anesthesie verwijderd.

Dislocatie (verschuiving) van de button met basketfixatie
Oorzaken kunnen zijn:

1. Te dunne schacht van de button. Hierdoor is de fixatie in de maag of darm niet   toereikend om de button op zijn plaats te houden. Vervang in dit geval de button door een button met een dikkere schacht.
2. Niet goed functioneren van de basketfixatie. Hoewel niet waarschijnlijk kan het gebeuren dat de basketfixatie niet meer goed functioneert, waardoor de button uit de fistel komt. Stop de voeding en ga in overleg met de arts. Plaats zo nodig een nieuwe button.