Leven met pijn

 PIJN

Pijn, ik sleep hem 24/7 met me mee.
Leven met pijn is soms heel eenzaam.
Niemand die ooit zal kunnen voelen wat jij voelt,
Even, heel even, al is het maar een minuut,
Even willen delen wat pijn met je doet.
Een gevecht tegen jezelf: "Kom op, niet zeuren, doorgaan".

Maar soms zou je even pauze willen,
Het kost zoveel energie om die pijn 24/7 mee te sjouwen
Niemand die even kan zeggen: "Geef mij die pijn maar even,
Zal ik hem een stukje voor je tillen".
Nee, de pijn hoort bij mij.
Afstoten kan niet want de pijn zit aan mij vast.

Tegen verzetten heeft geen zin want hij zit bij mij binnenin.
Het kost alleen maar meer energie dus keuze heb ik niet.
Ik kies met de pijn de makkelijkste weg.
Mijn pijn ben ik gaan zien als een vriend,
Alleen niemand die hem ziet.

Omarmen is wat ik heb gedaan,
Ik laat de pijn met mij meegaan.

Ik heb een tijdje geleden voor mezelf dit bovenstaande van me afgeschreven over het hebben van pijn.