Artikelindex

Op vakantie met TPV: week 1

Hoe het is om de allereerste keer op vakantie te gaan met thuis TPV kun je hier lezen. De verhalen stonden al langer op het forum maar we denken dat het ook voor onze andere lezers interessant zal zijn. Je leven stopt niet als je TPV krijgt, nee, je kunt weer meer dingen doen zolang je er maar voor open staat.

 Zaterdag 10-09-2011

Gisteren was het eindelijk zover, na een weekje uitstel werd de caravan eindelijk ingepakt om op vakantie te gaan. We hadden alles goed geregeld en waren er helemaal klaar voor. Alles wat betreft TPV, stoma en darmspoelen zat ingepakt, waardoor de caravan al flink gevuld was, want poeh als je 2 weken weg wilt heb je wel veel nodig. 

Noah, (onze kruising Bernersennen/Pyreneese berghond) hadden we weg gebracht naar haar logeer adres waar zij zich heel prettig voelt, dit omdat de vakantie voor haar te veel stress zou opleveren (ze is extreem angstig). Joep, (kruising Golden retriever/Bernersennen) ging mee, een wandelmaatje voor Marc. Ik was weer aardig opgeknapt van de gordelroos die een week geleden toesloeg en had er zin in

Het begon die morgen al goed, onze oprit is zo smal dat Marc de caravan niet achter de auto, tussen de muur en het huis door kreeg, dus ter plekke besloot hij de caravan los te koppelen en het handmatig te doen. Dit lukte (de muur is maar een beetje geramd) dus de caravan weer achter de auto en rijden maar.

De km’s gingen maar langzaam voorbij en het viel Marc tegen dat de caravan zo zwaar te trekken was maar daarover later meer! Na 2 uur hadden we de eerste pauze en moest ik even in de caravan zijn om iets te pakken, ik wilde het licht aandoen maar dat bleek het niet te doen dus ik zei tegen Marc: ´Het is erg donker in die toko en ik krijg het licht niet aan!” Wat bleek nu, Marc had thuis vergeten de stekker weer in het contact van de auto te doen dus we hadden al die tijd zonder verlichting etc gereden, geen remlicht maar ook geen knipperlicht, niets, nada. Ook de noodrem kabel hing nog los

Tip 1 als je de caravan loskoppelt, steek dan ook weer de stekker in het contact want anders kun je wel thuis controleren of alles het goed doet (dat hadden we gedaan vóór vertrek), je rijdt dan toch zonder licht! Die dag zijn we tot Rothenburgh in Duitsland gereisd, we bleven daar een nacht en i.v.m de tpv had ik alles al thuis klaar gemaakt. De naald had ik in de shunt laten zitten (dat mag 2 á 3 dagen) de voedingszak was niet gebroken, de vitamine en mineralen waren in een apart gedeelte al toegevoegd, de aansluitslang zat in de rugzak, net als een volle accu. Ik hoefde dus alleen de voeding nog maar te mengen, het pompsysteem aan te sluiten en klaar! De voeding had ik koel gehouden door een groot koelelement in de rugzak erbij te doen. Mijn stoma nachtzak had ik ook al klaar gemaakt, kwestie van aansluiten en dat was ook weer gepiept! 

De pomp om te spoelen stond ook klaar maar ter plekke besloot ik dat ik dit niet ging doen. De toiletten waren allemaal open hokjes en ook het gehandicaptentoilet was van alle kanten open. Ik ben natuurlijk nog maar een beginner op dat gebied en geneerde me om dit te gaan doen terwijl iedereen me dan zou kunnen horen. Ik had de hele afgelopen week niet gespoeld omdat ik diarree had van de antibiotica en de antivirus kuur dus ik moest weer van vooraf aan beginnen en noem het laf, maar ik durfde het niet, niet zo openbaar, niet in zo’n open ruimte. Op een bepaald moment kreeg ik onverwacht diarree maar we hebben een pottie pottie in de caravan dus hups, broek naar beneden en zitten maar 'gaan'. 

Op dat moment bedacht ik: "Oeps, wat nu?” Ik had echt geen zinnig idee hoe dat ding werkte. Marc bedacht dat ik op een knop moest drukken zodat er water met chemische vloeistof zou komen, alleen waren we vergeten dat ding te vullen met water, dus dan kun je pompen tot je blauw ziet, er gebeurt dan niet zo veel. Marc heeft dus eerst het water bijgevuld en toen kon ik pompen maar toen bleef mijn tattie in de pot staan en kwam het volgende probleem, want hoe nu verder? Marc heeft er toen een studie van gemaakt en vond een schuifje dat je moest uittrekken en floeps, weg was de tattie! 

Tip 2 als je een chemisch toilet aanschaft, gebruik hem minstens een keer thuis! Die nacht werd een onrustige nacht want Joep sliep bij ons in de caravan op de grond en had wat last van reisziekte dus hij is er een paar keer uitgeweest. Daar was ik dan weer in het voordeel want ik zat aan zo veel slangen vast dat Marc er steeds uit moest hi hi.

De volgende dag gingen we, niet helemaal uitgerust, weer verder. Op naar Oostenrijk!

Zondag 11-09-2011

Zondag vertrokken we rond 9.30 op weg naar het Maltadal in Oostenrijk. Marc had thuis bekeken dat het overnachting adres op de helft van de route zou liggen. Toen we echter de navigatie instelden bleek dat we 86 km om hadden gereden voor de overnachting retour en we dus deze dag nog 560 km moesten afleggen (op de dag ervoor 466 km)

Tip 3, bereken thuis hoe de route verloopt als je met een tussenstop gaat en ga niet op het totaal aantal km’s af die het systeem aangeeft (totaal zouden het er 940 zijn en het werden er nu 1026 km) Ik was goed uitgerust, was die nacht vreetzaam geweest dus alle calorietjes waren binnen en ik was er klaar voor! Marc was echter erg moe van al het geren met Joep. We vertrokken nadat we wel 3 keer hadden gecontroleerd of de stekker wel ingestoken was! Het was die dag (net als de dag ervoor) kei druk op de weg en Marc besloot dat we best iets harder konden rijden dus in het begin schoten we aardig op. Helaas bleven we er last van houden dat de auto de caravan erg zwaar trok en Marc vertrouwde het niet. Er bleek dat er iets niet goed was met de oplooprem van de caravan waardoor de remmen van de caravan constant aanliepen

Elke keer als we hadden geremd moest Marc het systeem weer los trekken maar er was op dat moment niets aan te doen. De reis is voor de rest wel goed verlopen, ik heb af en toe een tukkie gedaan en we zijn heel regelmatig gestopt. Onze auto rijdt op gas en ook in Oostenrijk bleken de tank stations met gas dun gezaaid (gisteren hebben we een tijd op benzine moeten rijden omdat er 300 km tussen 2 tankstations met gas zat)

Tip 4, maak thuis een uitdraai waar zich tankstations bevinden als je op GAS rijdt.

Aangekomen op de camping was ik zo moe dat de voeding klaar maken niet meer lukte, daarbij zat alles t.b.v de voeding en het aanprikken onder het bed, dus buiten bereik. We waren er vanuit gegaan dat we vroeg in de middag op de camping aan zouden komen en alles uitgepakt en opgeruimd zouden hebben dus dit plan liep in duigen. Gevolg: Peet ging zonder eten naar bed. 

Tip 5, zorg dat je voor 2 dagen de voeding zover klaar hebt dat je alleen nog maar aan hoeft te sluiten! Het spoelen is ook weer niet gebeurd, ik was te moe!  Die nacht heb ik dankzij een slaaptabletje goed geslapen maar Marc heeft weer een paar keer buiten gewandeld met Joep want het lange reizen in de auto in combinatie met de warmte zorgt toch dat hij nog steeds diaree heeft.

Morgen een rustige dag, voortent opzetten en alles een plek geven!

Maandag 12-09-2011

Vandaag hebben wij het heel rustig aan gedaan.

We zijn vanmorgen begonnen met de voortent op te zetten, thuis hadden we dit al eens geoefend en we meenden dan ook dat we begrepen wat er op de tekening stond.

Toen we gisteren aan het karwei begonnen bleek echter dat wat een maand geleden logisch leek, nu niet meer te begrijpen was  Met als gevolg dat de stokken verkeerd om zaten en we meer dan een uur bezig zijn geweest maar het resultaat mag er zijn!

Tip 6, maak je eigen tekening met de volgorde van de stokken van je voortent want wat voor een ander een duidelijk verhaal is, kan jou voor de nodige raadsels stellen.We hadden de tent net staan toen het begon te druppelen. Later die dag knapte het weer helemaal op en hebben we relaxt voor de tent gezeten, genietend van het uitzicht op de bergen.

Om 5 uur kwam ik op het idee om te gaan spoelen, dus pomp in een speciaal meegebracht mandje, handschoen mee, beschermzalf die ik ook als glijmiddel gebruik en de aansluitslangen. Ik was er klaar voor, op naar het gehandicapten toilet dat ik mocht gebruiken. Om bij het toilet te komen moet ik een stuk berg af lopen (200m). Op het toilet zette ik de warmwater kraan aan en toen begon het wachten. Helaas na een lange tijd was het water nog steeds heel erg lauw (bijna koud). Ik was het wachten moe en dacht: dan maar met iets te koud water spoelen. Ik kleedde me dus uit, smeerde de aansluitslang in met glijmiddel en wilde de pomp gaan vullen (de aansluitslang moet vol water staan anders krijg je lucht in je darmen). De pomp maakte een hoop geluid maar de slang vulde zich niet. Ik heb het op alle mogelijke manieren geprobeerd, de slangen een paar keer los gedraaid en toen weer vast maar het lukte niet. Het huilen stond me ondertussen nader dan het lachen.

Ik heb de boel weer ingepakt en ben terug naar de caravan gelopen (nu dus 200m berg op!) Marc heeft toen naar de pomp gekeken en wat bleek nu, thuis waren de slangen los geschoten en ik had ze toen verkeerd op de pomp gedraaid. Helaas past de slang op 2 manieren en als je dat verkeerd om doet maakt de pomp wel geluid maar pompt geen water.

Tip 7, als je slangen ooit los schieten, draai ze dan goed op je pomp dan doet hij dat wat hij moet doen! Helaas moest ik toen weer terug naar het sanitair gebouw maar het spoelen is goed gelukt! Die avond zou Marc voor de 1ste keer mijn shunt gaan aanprikken dus ik bedacht me ineens dat ik EMLA zalf op mijn been moest gaan doen. Ik had thuis een hele doos ingepakt met al mijn tpv spullen en dacht dat de zalf daar ook inzat maar jullie raden het al, ben ik toch werkelijk de Emla zalf vergeten dus dat wordt een hele vakantie de shunt onverdoofd aanprikken (geloof me dat is erg pijnlijk).

Marc zag het ook helemaal niet zitten om onverdoofd te prikken en was in alle staten. Ik kreeg op een bepaald moment de goede inval om de shunt te verdoven door hem kort te koelen met een bevroren nat doekje. Dit nam de ergste pijn wel weg maar helaas is het aanprikken zo erg zwaar.

Tip 8, Vergeet je EMLA zalf niet! (als je een shunt hebt). Toen we wilden gaan aanprikken moest ik dus alles gaan klaar maken op een steriel veld dat ik had gecreëerd op een van de banken in de caravan. Wat viel dat tegen. Thuis heb ik een bepaalde structuur, dan maak ik alles klaar met zo ongeveer mijn ogen dicht maar nu moest ik alles bij elkaar zoeken en me goed concentreren om geen fouten te maken. Dus nu komen we gelijk bij:

Tip 9, Maak vóór vertrek op papier een volgorde van dingen die je moet pakken en klaar maken want wat thuis vanzelf gebeurt, lukt niet op je vakantie adres waardoor fouten snel zijn gemaakt! Toen Marc mij ging aanprikken bleek ik zo goed als alles klaar te hebben liggen, ik was alleen een gaasje vergeten waardoor er zich, op het moment dat de naald eenmaal in de shunt zat, een klein bloedbad voltrok, gelukkig heb ik rood skai als bekleding op de kussens!

Tip 10, als je stoffen bekleding op je bank hebt en je gaat net zo stunten als wij, laat er dan rood skai overheen plaatsen. Marc was erg nerveus om onverdoofd aan te prikken waardoor zijn handen dus erg trilden maar mijn trucje had gewerkt en ik kon het verdragen zonder al te lelijk te kijken.

Die nacht ben ik dus helemaal vreetzaam geweest, de volgende morgen stond ik goed uitgerust op, klaar voor een nieuwe dag!

Dinsdag 13-09-2011

Vandaag belooft het een mooie dag te worden, het zonnetje staat al stralend aan de hemel en we besluiten vandaag naar de Millstättersee te gaan om te zwemmen. De temperatuur zou oplopen tot 29 gr. dus een perfecte dag om te kijken of Joep zwemmen echt leuk gaat vinden. Eerst is het zoeken naar een geschikte plaats want rond de See hebben alle hotels en campings hun eigen stukje See ingepikt. Gelukkig hebben we een tip gekregen van iemand op onze camping dus we vinden een leuk strandje dat normaal betaald moet worden maar nu gratis is!

Als Joep het water ziet komt de Golden retriever in hem boven en al die tijd dat we bij het water zijn geweest heeft hij met zijn speeltje in het water gespeeld, lange stukken gezwommen en de clown uitgehangen. Wij hebben een heerlijk kleurtje opgedaan en gingen met een teint naar huis die deze zomer niet meer mogelijk leek.

Terug op de camping ben ik even een tijdje gaan liggen en Marc had het plan op gevat om de Porta Pottie te gaan legen. Ik moet heel vaak op dat ding dus er zat aardig wat tattie in.

Toen hij het reservoir ging ledigen maakte zich een zeer onwelriekende geur meester van hem, tot zijn grote schrik had de chemische vloeistof zijn werk niet gedaan. Hij kwam er achter dat de flesjes die in het reservoir geklemd zaten geen voorraad was voor chemische vloeistof maar lege monsterflesjes. Het bleek dat er dus geen chemicaliën aan de tattie waren toegevoegd, dit is blijkbaar een karweitje dat je echt zelf moet doen!

Tip 11, Als je een 2e hands Porta Pottie bij je caravan krijgt, probeer hem dan niet alleen thuis uit, zorg dat je ook van een ervaren gebruiker hoort HOE je het ding moet gebruiken dat spaart jou een smerig karweitje!

Die avond is het spoelen goed verlopen, ik begin de slag weer te pakken te krijgen. Het bereiden van de voeding doe ik niet meer in de caravan maar in de voortent, ik maak op de tafel een steriel veld en heb zo meer plaats. Al doende begin ik in de gaten te krijgen wat er het beste werkt. De shunt verdoven lukt wel maar het blijft erg pijnlijk.

Helaas zijn de plekken van de gordelroos erg onrustig en rood, ik smeer vlijtig met ontsteking remmende zalf en hoop dat ik alles op deze manier onder controle houd. Er dreigt op dit moment ook een urineweginfectie maar we zijn gisteravond op het terrasje bij de camping gaan zitten en daar heb ik een halve liter Hefe weizen bier gedronken en daar mijn nieren mee gespoeld. Vanmorgen (woensdag) rook mijn urine een stuk minder naar ammonia (teken van infectie) dus dat probleem lijkt ook weer getackeld. Er zijn ergere manieren om een dreigende ziekte te genezen.

We lagen gisteren vroeg in bed, ik ging compleet om van het bier (noot van de redactie: Peet was teut). Joep was ook helemaal uitgeput van zijn avonturen. Morgen belooft het weer een warme dag te worden dus als dat klopt gaan we weer zwemmen!

Woensdag 14-09-2011

Deze morgen word ik gewekt door een lief sms-je van Iris, ze leeft zo met me mee, dat ze Emla zalf wil gaan regelen, zo lief Marc vindt dat echter te omslachtig en ik, ik ben gewoon een bikkeltje en vind het dus ook niet nodig. De weergoden zijn ons ook vandaag goed gezind! Het belooft rond de 27 graden te worden met laat in de middag kans op regen dus we besluiten vandaag weer naar de Milstättersee te gaan. Hetzelfde plekje als gisteren, lekker rustig, schoon water en een mooie omgeving wat wil je nog meer.

We zijn vandaag een uurtje eerder, het water schittert ons tegemoet en het is nog een stuk rustiger dan gisteren. Joep spettert en speelt en zwemt, Marc leert hem zelfs van een steiger af te springen. Hij staat eerst een tijd te piepen en miepen maar ineens, plons, duikt hij zo van de steiger in het water!

We hebben het reuze naar onze zin totdat er een oude vervelende man naar ons toe komt lopen, al mopperend dat de hond hier niet mag zwemmen  (we hadden het op de camping waar het water aan ligt nagevraagd en het was geen probleem). Hij praat op een zeer luide manier en zegt dat hij de politie gaat bellen als we niet onmiddellijk met Joep verdwijnen.

De mensen die op het veldje aanwezig zijn staan allemaal te kijken en schudden met hun hoofd, iedereen heeft veel schik om de capriolen van Joep die niemand lastig valt en gewoon in zijn eentje in het water spettert. Voor mij is het plezier er nu vanaf en ik zeg tegen Marc: “Kom we gaan, ik heb hier geen zin in”. We willen net onze boel gaan pakken als er een politieman aan komt lopen. Die oude meneer (ik zal maar netjes blijven) stormt gelijk op de agent af en met boze gebaren wijst hij naar ons en stuurt de politieman in onze richting. Het is wel duidelijk dat hij al had gebeld vóórdat hij naar ons toekwam.

De agent komt naar ons toe en vertelt dat het inderdaad verboden is voor honden in dat water, gelijk zegt hij ook dat Joep constant aan de riem moet en een muilkorf om. Terwijl wij denken dat we nu een boete gaan krijgen gaat Joep rustig naast hem zitten en kijkt hem met zijn mooie bruine kijkers aan.

De agent kijkt naar Joep en vraagt wat voor ras hij is, dus wij vertellen dat hij een kruising is. Vervolgens vraagt hij naar een identiteitsbewijs en krabbelt wat gegevens op een papiertje. Hij zegt gelijk: “Normaal mag hij hier niet zwemmen maar ik heb er geen enkel probleem mee, als jullie hem maar vast houden” (dus ook tijdens het zwemmen).

Ondertussen komen andere mensen dichterbij en vertellen hoe voorbeeldig Joep zich gedraagt en dat iedereen reuze veel schik in zijn fratsen heeft.

De agent kan niet anders dan beamen dat Joep zich keurig gedraagt en zegt: “Blijven jullie lekker hier, ik maak geen problemen!” Die oude zeurpiet had dus niets bereikt met zijn actie, we hebben de agent bedankt en de hand geschud, het was een hele toffe peer! Jullie begrijpen dat we de hele middag lekker aan het water zijn gebleven en als Joep ging zwemmen deden we hem een riempje van 10cm om, een riempje is een riempje niet waar.

Na het zwemmen zijn we nog een terrasje gaan pakken (die Marc is zo lastig, die wil steeds eten hi hi). Marc ging in die plaats even een apotheek binnen en kwam weer naar buiten met een kleine tube EMLA zalf, “Zo” zei hij, “dat pijnigen van mijn vrouwtje gaat niet meer gebeuren”. Als dat geen echte liefde is!

Rond 5 uur zijn we terug op de camping net op tijd voordat het noodweer losbarst in de vorm van regen en onweer. Daarna weer het vaste ritueel van spoelen en aanprikken zodat ook ik te eten krijg. Terwijl ik aan het spoelen was regende het snoeihard en Marc was zo lief om mij met de auto op te wachten. Wat heb ik toch een geweldige man! 

We weten nog niet wat we morgen gaan doen, dus dat wordt voor jullie én voor ons een verrassing!

Donderdag 15-11-2011

Als ik vanmorgen opsta voel ik gelijk dat het helemaal mis is, ik heb knallende hoofdpijn, ben misselijk en helemaal trillerig. Ik herken de voortekenen van overgroei van bacteriën in mijn darmen en realiseer me dat het spoelen niet het resultaat heeft dat het eigenlijk moet hebben (het ging gisteren ook niet goed). Ik maak heel domme fouten, haal de naald uit mijn been terwijl ik de pomp gewoon laat lopen en het hele bed loopt vol met tpv! Als ik op het toilet ben blijk ik vergeten te zijn om een normale stomazak op te doen, mijn inie minie nachtzakje, dat als tussenstuk voor de grote nachtzak dient, staat op klappen.

Het ziet er naar uit dat we deze dag niets kunnen gaan doen, ik voel me ellendig en we besluiten bij de caravan te blijven. Ik heb echter geen zin om de hele dag de zieke uit te hangen, slik een paar paracetamols opgelost in een beetje water en schiet ook nog een dicloflenac daar waar de zon nooit schijnt.

Rond 11.30 uur begin ik me beter te voelen, ik stel Marc voor om alsnog ergens een wandeling te gaan maken Hier in de buurt zijn een aantal watervallen die ik graag wil zien. Zo gezegd zo gedaan, we gaan op weg en om 12.00 uur lopen we in de bergen, het lukt me weer!

De watervallen zijn erg mooi, ik heb een bepaalde wandeling in mijn hoofd maar halverwege lukt het niet meer en moet ik toegeven dat de batterijen leeg zijn. We besluiten vervroegd terug te keren. Waar de auto geparkeerd staat is een restaurantje, Marc eet een lekker ijsje en ik pik zijn wafeltje. Als je het goed bekijkt ben ik best goedkoop in onderhoud.

De rest van de middag zitten we bij de caravan en lezen een beetje, meer zit er niet in vandaag. Rond 5 uur besluit ik maar weer te gaan spoelen, mijn darm moet gewoon leeg dan knap ik ook weer op. Als ik ga spoelen lukt het weer niet goed, mijn darm ligt zo gekanteld dat ik het water niet naar binnen krijg. Ik probeer het een paar keer maar bedenk dan dat ik er geen obsessie van ga maken. Ik besluit een warme douche te nemen (voordeel van het gehandicapten toilet, alles ligt in een goed verwarmde ruimte bij elkaar)

Als ik net onder de douche sta voel ik mijn sluitspier branden en weet dat het mis gaat, ik probeer het toilet nog te bereiken maar dat gaat gruwelijk mis. Gatverderrie, wat een zooi, de diarree spuit uit mijn lijf, alles zit vol maar oh, wat doet dat goed! Ik voel de hoofdpijn zo weg glijden, yes, ik ben leeg! Nu moet ik wel alles schoon maken maar wat ben ik blij, ik voel me weer goed, herboren zelfs. Terug in de caravan rust ik even een tijdje uit, ik voel me trillerig en moe maar ook zo opgeknapt.

Marc prikt mij, dankzij de Emla zalf pijnloos aan. Het bereiden van alles in de voortent bevalt goed! Vanavond vroeg naar bed met iets meer voeding om mijn reserves weer aan te vullen, morgen wil ik weer op stap!

Vrijdag 16-11-2011

Vandaag kom ik wat moeilijk op gang en we besluiten het dus rustig aan te doen. We zien wel hoe het vanmiddag gaat lopen. Thuis ben ik juist ’s morgens op mijn best, hier kom ik pas een stuk later op gang. Marc besluit iets aan de huishouding te gaan doen, veegt met een handveger en blik de meter novilon aan en besluit de porta pottie maar weer te gaan legen. Hij denkt dat dit nu een klusje van niks is dus wat nu volgt is deel 3 van de cursus hoe gebruik je een porta pottie.

Als Marc het reservoir onder de pot uit haalt heeft hij al zoiets van, poe ze zeggen toch dat zo’n ding niet stinkt, nou ik vind het maar meuren (stinken dus). In het gebouwtje waar je het ding leeg moet gooien moet hij buiten gaan staan om naar lucht te happen, hmmm dit gaat toch niet zoals gedacht. Als hij terug komt en vertelt dat het niet zo’n fris karwei was gaan we bedenken hoe dit nu kan

 

 

 

Marc haalt de lege flesjes (de eerder genoemde proeflesjes) uit het reservoir en wil ze weggooien want tja, waar zouden die lege flesjes voor kunnen dienen. Ik ben echter benieuwd wat er op die flesjes staat en ga de tekst maar eens lezen ik vraag me ook af waarom een flesje roze is en het ander blauw. Bij de caravan zaten ook 2 verschillende flessen, een blauwe en een groene (geen roze dus) maar Marc dacht dat dit 2 verschillende geurtjes waren. Mannen lezen namelijk nooit gebruiksaanwijzingen en ik geloof hem gewoon altijd als hij iets beweert. Nu las ik echter op de 2 kleine flesjes dat één kleur in het spoelreservoir moest en de andere op de bodem van het opvangreservoir. De groene vloeistof (kan dus ook roze zijn) was bedoeld om de tattie af te breken en de blauwe om de pot te spoelen. Gebruik je de groene niet, gebeurt er dus ook niets! Marc had zowel in het spoelreservoir als in het opvangreservoir blauw spul gedaan dus 3 keer raden waarom er niets was gebeurt en hij dus alweer een heel vies karweitje had 

Nu komen we dus op Tip 12, lees altijd de gebruiksaanwijzing!

In de loop van de morgen knapte ik weer op en had zin om weg te gaan. We besloten met de auto naar de Malta Hochalmstraβe te rijden, een tolweg van € 17 (in Oostenrijk vragen ze voor elke weg geld). Deze weg is 14,4 km lang en op het eind, op 1.933 meter hoogte ligt Oostenrijks hoogste stuwmeer de Kölnbrein-sperre.

Van hieruit kon je een stuk over de dam lopen en in het midden was een bungee jump plek gemaakt van glas en als je daar liep was het net of je zweefde boven het hoge dal (best eng). Helaas was er niemand zodat ik niet kon bungee jumpen want dat zou ik best wel eens willen doen. Misschien komen mijn organen dan weer terug op hun plekkie. Die ervaring lijkt me echt kei gaaf! Uiteraard ben ik wel over het glas gaan lopen!

Vanuit de dam kon je een stukje verder omhoog rijden en van daaruit waren allerlei wandelingen aangegeven, het liep vrij vlak allemaal, met alleen in het begin wat stijging. Door het vlakke niveau kon ik het lopen lang volhouden, we hebben op de heenweg 1,5 uur gelopen tot aan een grote waterval de Walteiner Wasserfälle, de terugweg was binnen 1 uurtje gepiept.

De omgeving was echt schitterend, jongens wat heb ik genoten. Het weer was mooi en warm, de entourage perfect en ik heb gelopen zoals ik in jaren niet meer gelopen heb. Het laatste half uur merkte ik dat ik iets teveel van mezelf gevergd had, ik bibberde van kop tot teen maar het was het dubbel en dik waard!

 Die avond kreeg ik helaas de rekening royaal gepresenteerd. Morgen dus maar een pauze dagje inlassen maar weten jullie wat, deze prestatie neemt niemand mij meer af!

Copyright © 2024 Maagdarmstoornis . Alle rechten voorbehouden.