Op vakantie

Op vakantie gaan met sondevoeding of tpv is niet vanzelfsprekend, je moet aan verschillende dingen denken.

Vakantie naar het buitenland

Zeker als je naar het buitenland gaat, kost het toch wel enige voorbereiding. Wanneer je gaat vliegen is het belangrijk om van te voren de luchtvaartmaatschappij op de hoogte te stellen. Omdat je vaak je pomp meeneemt het vliegtuig in en deze op een accu werkt, moet het cabinepersoneel er vanaf weten. Vergeet niet je accu op te laden, in het vliegtuig zelf kan dit niet! Daarnaast mag je, als je een doktersverklaring hebt en het vooraf hebt aangekondigd, 15 kilo extra bagage kosteloos meenemen. Mocht je meer kilo’s mee moeten nemen dan kun je contact opnemen met de klantenservice van de maatschappij. Bij het maken van onze website hebben we met verschillende luchtvaartmaatschappijen contact opgenomen, en ze hebben allemaal aangegeven graag mee te denken met de passagiers maar dat het wel van tevoren aangevraagd moet worden. Wacht dus niet tot op het laatste moment, want dan bestaat de kans dat er niets meer geregeld kan worden!

In de doktersverklaring, die in het Engels opgesteld moet zijn, moet vermeldt zijn dat je sondevoeding/tpv op medisch voorschrift gebruikt. Voor de naalden heb je vaak een aparte verklaring nodig. Deze moet ook in het Engels zijn en het liefst ook nog in de taal van het land waar je naar toe reist. Aangezien de meeste artsen prima in het Engels kunnen schrijven, maar een andere taal een probleem kan zijn, zal hierover meestal niet moeilijk worden gedaan. De naalden mogen niet mee in de handbagage en moeten bij het inchecken worden afgegeven met op de verpakking en sticker waarop staat: “voor medisch gebruik”. Ook de voeding kun je bij het inchecken afgeven.

Omdat de voeding niet in het bagageruim mag ivm de ondertemperatuur, zal deze in een apart ruim worden geplaatst. Deze ruimte wordt ook gebruikt voor het vervoer van dieren. Op het vliegveld zelf moet je, voordat je door de douane gaat, aangeven dat je sondevoeding gebruikt en dat dit in je rugtas zit. Omdat de eisen na 11 september verscherpt zijn, heb je ook hiervoor je medische verklaring nodig. Je zult dan uitgebreider gefouilleerd worden, maar het zal niet tot grote problemen leiden.

Netstroom

In sommige landen passen de stekkers die wij in Nederland gebruiken, niet in de wandcontactdoos. Je kunt dan een verloopstekker kopen, bijvoorbeeld bij de ANWB. Op die manier kun je toch de accu opladen en het is natuurlijk ook handig voor andere elektrische apparaten. Vraag ook altijd na of in het land waar je naar toe gaat 220 volt gebruikelijk is, anders zul je een omvormer mee moeten nemen.

Rolstoel 

Als je gebruik maakt van een rolstoel en je wilt deze meenemen op vakantie, dan moet je hem bij het inchecken afgeven, ook dit moet je van tevoren melden. De luchtvaartmaatschappij zorgt dan voor een leen rolstoel gedurende de tijd die je op het vliegveld doorbrengt. Bij het inchecken in het vliegtuig zal er iemand van de luchtvaartmaatschappij met je meelopen om de rolstoel mee te nemen zodra je op je plaats zit. Bij aankomst op de plaats van bestemming staat er weer iemand klaar met een leen rolstoel. Deze persoon brengt je naar de bagageband, waar je eigen rolstoel aankomt. Je mag ook een elektrische rolstoel of scootmobiel meenemen maar je moet deze wel zelf ontdoen van de accu, deze wordt apart vervoerd. Vergeet niet dat je zelf voor het gereedschap moet zorgen om de accu los te maken.

Calamiteiten in het buitenland

Zorg er ook voor dat je een doktersverklaring in het Engels hebt waarin staat wat je mankeert en welk soort sonde je hebt. Mocht er iets gebeuren, bijvoorbeeld dat je sonde eruit valt, dan kun je met de brief aantonen wat je hebt en kan de arts actie ondernemen. Ook bij tpv is het zeker belangrijk een goede verklaring in het Engels bij je te hebben, omdat ook in het buitenland complicaties zoals sepsis kunnen ontstaan.

Checklist

Hieronder een korte checklist voor een vakantie naar het buitenland, zodat je de belangrijkste dingen niet kunt vergeten:
 Doktersverklaringen in het Engels;
 Luchtvaartmaatschappij inlichten zodat je voeding, rolstoel en naalden kunt meenemen;
 Verloopstekker voor pomp;
 Evt. reservepomp;
 Evt. gereedschap om accu van rolstoel of scootmobiel te verwijderen;
 Genoeg spuiten/naalden;
 Genoeg toedienings systemen;
 Evt. adressen van ziekenhuizen in de buurt.

 

 

 

Vakantie in eigen land 

 

Ook bij vakantie in eigen land moet je met verschillende dingen rekening houden. Zo moet je zorgen dat je voldoende voeding meeneemt. Eventueel kun je deze voeding ook op de plaats van bestemming laten bezorgen. Laat het wel in het hotel, of op de camping weten wanneer je dit laat doet, zo komen zij niet voor een verrassing te staan. Sommige hotels of campings zullen de voeding al naar je kamer of bungalow brengen. Zoek van tevoren uit, bijvoorbeeld op internet, waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis is dan hoef je bij calamiteiten niet snel nog een adres op te zoeken. Meestal ben je dan al in de stress en gaat zoeken moeilijker. Het is verstandig om een doktersverklaring bij je te hebben waarin staat wat je hebt en hoe je daarvoor behandeld wordt. Het kan handig zijn dit in het Engels te hebben, zodat je, als je een andere keer naar het buitenland gaat, al een Engelse vertaling hebt.

Als je gaat kamperen, kan het handig zijn om tijdelijk een pomp te huren bij het facilitair bedrijf. Niet alle kampeerplaatsen hebben genoeg stekkers om je pomp op te laden. Met een reservepomp kun je de ene pomp gebruiken en de andere ergens anders opladen. Als je niet 24 uur per dag voeding nodig hebt, kun je er ook voor kiezen je pomp op te laden in de tijd dat je hem niet gebruikt. Soms gebeurt het dat het toedienings systeem ’s nachts los schiet en alle voeding in je bed terecht komt. In je eigen bed is dit al vervelend, maar helemaal als het in een vreemd bed is. Je kunt bijvoorbeeld een handdoek met een vuilniszak onder je buik leggen, ook kun je bij de apotheek celstof matjes halen. Deze absorberen vocht heel goed en er komt geen sondevoeding in het bed terecht. Ook deze kun je onder je buik leggen.

Checklist

Hieronder een korte checklist voor vakantie in eigen land
 Is het mogelijk om voeding op de plaats van bestemming te laten bezorgen;
 Is de receptie aldaar ingelicht?;
 Eventueel reservepomp;
 Adressen artsen en ziekenhuizen in de buurt;
 Doktersverklaring;
 Voldoende spuiten/naalden/toedienings systemen;
 Celstof matjes.

Voeding en warmte

Als sondevoeding of tpv in de volle zon staat, zal deze zuur worden en kun je het niet meer gebruiken, houdt de voeding dus uit de zon. In principe beschermt de bijgeleverde rugzak voldoende, maar je kunt er voor de zekerheid een koel element in doen zodat de voeding langer goed blijft. Een nadeel hiervan kan zijn dat de voeding te koud wordt en dat je daar last van krijgt. Ook kan het helpen om een (vochtige) handdoek over je tas te leggen. Dit houdt de zonnewarmte ook tegen. Checklist vakantie met TPV of sondevoeding

Op reis met drinkvoeding

Ervaringsverhaal van Ellen

Ik heb een paar keer gevlogen terwijl ik mijn drinkvoeding of Nutridrink bij me had. Ook heb ik een keer een treinreis gemaakt waarbij ik Nutridrink flesjes heb meegenomen.

In het vliegtuig mag je Nutridrink als extra handbagage meenemen. Het mag niet in het standaard ruim omdat het anders zou kunnen bevriezen. Wel zijn er in het vliegtuig ook andere plekken waar sondevoeding of drinkvoeding bewaard wordt tijdens de reis. Denk hierbij aan een plek waar ook dieren worden vervoerd.

Het is belangrijk om een verklaring van je arts of specialist mee te nemen. Ik had ook een verklaring van Sorgente bij me. Dit is de leverancier van de voeding. Let op! die verklaringen moeten wel actueel zijn, vraag dit na bij je leverancier voordat je op vakantie gaat.

Ter controle gingen bij de douane alle flesjes in een speciale scanner. Dat ging best vlot! Ik had extra flesjes meegenomen, als reserve. Je kunt er niet zomaar even een paar extra in de winkel of apotheek halen. Dus ,voor "je weet maar nooit... heb ik hier rekening mee gehouden.

Tijdens de treinreis (retour Oostenrijk) zaten de flesjes drinkvoeding gewoon in mijn bagage. Hier keek of controleerde niemand me op onderweg. Het kan handig zijn om een paar standaard zinnetjes op te schrijven of te oefenen in de taal van het land waar je naar toe gaat. In ieder geval in het Engels want die taal is over het algemeen wel te snappen. It is my medical diet. I need this to eat.

Het waren spannende (vooral de eerste vlucht)en prachtige avonturen, laat je dus vooral niet tegenhouden doordat je teveel beren op je pad ziet. Dit is niet nodig!

Groetjes van Ellen

Op reis met medische voeding 

[Sorgente tip kaart] 

1. Gaat u op vakantie in het buitenland? Dan adviseren wij u tijdig, minimaal 6 weken voor de vakantie, contact op te nemen met:

- Sorgente: voor advies, het bestellen van voeding en eventueel een douaneverklaring voor uw voeding en/of voedingspomp.

- Luchtvaartmaatschappij: voor de mogelijkheden met betrekking tot het meenemen van medische voeding.

- Huisarts: voor het geval u een medische verklaring nodig heeft.

2. Neem altijd meer voeding mee dan u nodig heeft. Een verpakking kan beschadigen tijdens de reis.

3. Medische voeding (ongeopend) hoeft niet in de koeling bewaard te worden. Bewaar de medische voeding uit de zon en bij voorkeur bij een temperatuur onder de 25˚C.

4. Als u langer dan twee maanden op vakantie gaat, dan hebben wij mogelijk schriftelijke toestemming van uw zorgverzekeraar nodig om de medische voeding voor die periode te leveren. Het advies: neem tijdig contact op met het klantenteam van Sorgente.

5. Wanneer u de medische voeding tijdens uw vakantie in het buitenland wilt kopen dan adviseren wij u om de vergoedingsmogelijkheden na te vragen bij uw zorgverzekeraar. De fabrikant kan u informatie geven over de verkooppunten in het vakantieland.

!! Goed om te weten: u kunt voeding, die u zelf koopt, niet declareren bij Sorgente.

6. Binnen Europa is het meestal geen probleem om medische voeding mee te nemen. Buiten Europa zijn de regels wisselend. Soms is een (Engelstalige) medische verklaring nodig. Heeft u een douaneverklaring nodig? Die kan Sorgente voor u verzorgen. Het advies: neem contact op met de ambassade van het vakantieland.

7. Als u naar Amerika gaat, dan heeft u een (Engelstalige) ingrediëntendeclaratie van de medische voeding nodig. Die kunt u opvragen bij Sorgente.

8. Het doorspuiten van de sonde en het schoonmaken van de toebehoren kan het beste gedaan worden met bronwater (zonder koolzuur) uit de fles, omdat het drinkwater uit de kraan in het buitenland niet altijd even betrouwbaar is.

9. Gaat u naar het buitenland? Dan is het mogelijk om in overleg met Sorgente een reservepomp mee te nemen.

10. Met de spanningsomvormer voor afwijkende voltages kunt u uw accu in de auto opladen via de sigarettenaansteker. Deze zet 12 volt om in 220 volt.

11. Neem altijd een verloopstekker mee voor het gebruik in het buitenland.

Gaat u vliegen?

Medische voeding mag niet bevriezen. Sonde- en drinkvoeding kan na bevriezing veranderen van consistentie. Dit is niet schadelijk voor het product, maar vergroot de kans op verstopping van de sonde. Na bevriezing van drinkvoeding kan de smaakbeleving van het product anders zijn.

Poedervormige producten kunnen niet bevriezen. De temperatuur in het bagageruim verschilt per type vliegtuig. Daarom moet de voeding in sommige vliegtuigen vervoerd worden in de ‘forward belly’ (dit is de ruimte waarin ook de huisdieren vervoerd worden).

Het advies: geef tijdig bij de luchtvaartmaatschappij aan dat u medische voeding mee op reis neemt. Zij hebben informatie nodig over het gewicht en de afmetingen van het pakket.

Bron: folder/ tipkaart: Op reis met medische voeding website Sorgente.

Checklist vakantie met TPV

Wanneer je op vakantie gaat met TPV moet je heel veel materiaal meenemen. Om het gemakkelijk te maken hebben wij alvast alles voor je op een rijtje gezet.

Het zou kunnen dat jij andere voeding of een andere manier van voeden hebt, dan kun je de lijst naar jouw persoonlijke behoeftes aanpassen. Belangrijk is dat je extra TPV-materiaal meeneemt voor noodgevallen zoals b.v. een acute ziekenhuis opname. De ervaring leert namelijk dat veel ziekenhuizen (nog) niet zijn ingericht voor opvang van TPV-patiënten. Je kunt dan met enige zelfredzaamheid de nodige ontbrekende materialen gebruiken zoals je gewend bent. Tevens is het handig om een lijst van ziekenhuizen bij je te hebben voor het geval dat er noodzakelijke medische hulp nodig is. Je kunt in overleg met je behandelend arts bepalen welk ziekenhuis het best in aanmerking komt in geval van een calamiteit!

Vakantie met TPV d.m.v. een SHUNT

Per dag heb je nodig om aan te prikken:
 1 infuus naald (venflon);
 2-10 ml spuitjes;
 1 ampul zout oplossing 10 ml;
 1 ampul heparine;
 2 optreknaalden;
 1 tegaderm IV pleister;
 steriele gaasjes;
 evt verlengstukje met bionector/losse bionector.

Per dag i.v.m. de voeding heb je nodig (uitgaande van strutocabiven!):

De voorgeschreven toevoegingen zijn afhankelijk van de TPV-patiënt.
 1 zak structokabiven;
 1 ampul adamal;
 1 ampul cernevit;
 2 x10 ml spuitjes;
 2 optrek naalden;
 1 zoutampul 10 ml.

Ten behoeve van de pomp heb je nodig:

 pomp en pomplader (evt. reserve pomp/accu);
 1 aansluitslang per dag;
 evt verloop stekker/omvormer.

Algemene spullen die je niet mag vergeten!

 Pot sanadeps alcohol wipes;
 Steriele handschoenen;
 Steriele velden;
 Emla zalf (om de shunt te verdoven);
 Handflesje met alcohol;
 Steriele gaasjes;
 Naald container;
 Afvalzakken;
 Eventueel een tube bactoran voor rond de insteekopening;
 Schaar;
 TPV-rugzak om lekker de deur uit te kunnen!

Port-a-Cath

Voor het geval dat je een Port-a-Cath hebt voor TPV-voeding geldt zo goed als hetzelfde als bij een shunt. Je moet zelf uitrekenen hoeveel naalden je nodig hebt (afhankelijk van hoe vaak je aanprikt).

Voor de pomp heb je nodig:

 pomp en pomplader (evt. reserve pomp/accu);
 1 aansluitslang per dag;
 evt verloop stekker/omvormer.

Om aan te prikken moet je meenemen:

 Gripper naalden (er zijn verschillende maten beschikbaar);
 Naaldenbak;
 Emla crème voor verdoving aanprikpunt (1 uur voor het aanprikken);
 Ruime hoeveelheid alcohol voor schoonmaken huid en handenalcohol;
 Steriele gazen (veel);
 Steriele werkvelden;
 Steriele handschoenen;
 Flaconnetjes zout (NaCl 0,9%);
 Eventueel mondkapjes in geval van verkoudheid of griep;
 Tegaderm (na het aanprikken het aanprik gebied goed en steriel afplakken).

Om de voeding te bereiden:

 Per patiënt is verschillende TPV-voeding beschikbaar;
 Toevoegingen zijn ook per patiënt verschillend, afhankelijk van behoefte en ziektebeeld;
 Opzuignaalden, ook hier zijn verschillende lengtes en dikten (afhankelijk van het gemak waarmee moet worden gewerkt);
 Pomp;
 Systeemlijnen (tussen pomp en Port-a-Cath);
 Steriele gazen;
 Bionecteur (nieuwe lijn, nieuwe bionecteur);
 TPV-rugzak om lekker de deur uit te kunnen!

Afkoppelen:

 Naaldenbak;
 Flaconnetjes zout (NaCl 0,9%);
 Opzuignaalden;
 Alcohol (voor huid en handen);
 Slot. Heparine of Taurocept.

Zorg dat je alles in ruime mate meeneemt!

PRETTIGE VAKANTIE EN LEKKER GENIETEN VAN ALLES WAT NOG WEL KAN!

Op vakantie met TPV: week 1

Hoe het is om de allereerste keer op vakantie te gaan met thuis TPV kun je hier lezen. De verhalen stonden al langer op het forum maar we denken dat het ook voor onze andere lezers interessant zal zijn. Je leven stopt niet als je TPV krijgt, nee, je kunt weer meer dingen doen zolang je er maar voor open staat.

 Zaterdag 10-09-2011

Gisteren was het eindelijk zover, na een weekje uitstel werd de caravan eindelijk ingepakt om op vakantie te gaan. We hadden alles goed geregeld en waren er helemaal klaar voor. Alles wat betreft TPV, stoma en darmspoelen zat ingepakt, waardoor de caravan al flink gevuld was, want poeh als je 2 weken weg wilt heb je wel veel nodig. 

Noah, (onze kruising Bernersennen/Pyreneese berghond) hadden we weg gebracht naar haar logeer adres waar zij zich heel prettig voelt, dit omdat de vakantie voor haar te veel stress zou opleveren (ze is extreem angstig). Joep, (kruising Golden retriever/Bernersennen) ging mee, een wandelmaatje voor Marc. Ik was weer aardig opgeknapt van de gordelroos die een week geleden toesloeg en had er zin in

Het begon die morgen al goed, onze oprit is zo smal dat Marc de caravan niet achter de auto, tussen de muur en het huis door kreeg, dus ter plekke besloot hij de caravan los te koppelen en het handmatig te doen. Dit lukte (de muur is maar een beetje geramd) dus de caravan weer achter de auto en rijden maar.

De km’s gingen maar langzaam voorbij en het viel Marc tegen dat de caravan zo zwaar te trekken was maar daarover later meer! Na 2 uur hadden we de eerste pauze en moest ik even in de caravan zijn om iets te pakken, ik wilde het licht aandoen maar dat bleek het niet te doen dus ik zei tegen Marc: ´Het is erg donker in die toko en ik krijg het licht niet aan!” Wat bleek nu, Marc had thuis vergeten de stekker weer in het contact van de auto te doen dus we hadden al die tijd zonder verlichting etc gereden, geen remlicht maar ook geen knipperlicht, niets, nada. Ook de noodrem kabel hing nog los

Tip 1 als je de caravan loskoppelt, steek dan ook weer de stekker in het contact want anders kun je wel thuis controleren of alles het goed doet (dat hadden we gedaan vóór vertrek), je rijdt dan toch zonder licht! Die dag zijn we tot Rothenburgh in Duitsland gereisd, we bleven daar een nacht en i.v.m de tpv had ik alles al thuis klaar gemaakt. De naald had ik in de shunt laten zitten (dat mag 2 á 3 dagen) de voedingszak was niet gebroken, de vitamine en mineralen waren in een apart gedeelte al toegevoegd, de aansluitslang zat in de rugzak, net als een volle accu. Ik hoefde dus alleen de voeding nog maar te mengen, het pompsysteem aan te sluiten en klaar! De voeding had ik koel gehouden door een groot koelelement in de rugzak erbij te doen. Mijn stoma nachtzak had ik ook al klaar gemaakt, kwestie van aansluiten en dat was ook weer gepiept! 

De pomp om te spoelen stond ook klaar maar ter plekke besloot ik dat ik dit niet ging doen. De toiletten waren allemaal open hokjes en ook het gehandicaptentoilet was van alle kanten open. Ik ben natuurlijk nog maar een beginner op dat gebied en geneerde me om dit te gaan doen terwijl iedereen me dan zou kunnen horen. Ik had de hele afgelopen week niet gespoeld omdat ik diarree had van de antibiotica en de antivirus kuur dus ik moest weer van vooraf aan beginnen en noem het laf, maar ik durfde het niet, niet zo openbaar, niet in zo’n open ruimte. Op een bepaald moment kreeg ik onverwacht diarree maar we hebben een pottie pottie in de caravan dus hups, broek naar beneden en zitten maar 'gaan'. 

Op dat moment bedacht ik: "Oeps, wat nu?” Ik had echt geen zinnig idee hoe dat ding werkte. Marc bedacht dat ik op een knop moest drukken zodat er water met chemische vloeistof zou komen, alleen waren we vergeten dat ding te vullen met water, dus dan kun je pompen tot je blauw ziet, er gebeurt dan niet zo veel. Marc heeft dus eerst het water bijgevuld en toen kon ik pompen maar toen bleef mijn tattie in de pot staan en kwam het volgende probleem, want hoe nu verder? Marc heeft er toen een studie van gemaakt en vond een schuifje dat je moest uittrekken en floeps, weg was de tattie! 

Tip 2 als je een chemisch toilet aanschaft, gebruik hem minstens een keer thuis! Die nacht werd een onrustige nacht want Joep sliep bij ons in de caravan op de grond en had wat last van reisziekte dus hij is er een paar keer uitgeweest. Daar was ik dan weer in het voordeel want ik zat aan zo veel slangen vast dat Marc er steeds uit moest hi hi.

De volgende dag gingen we, niet helemaal uitgerust, weer verder. Op naar Oostenrijk!

Zondag 11-09-2011

Zondag vertrokken we rond 9.30 op weg naar het Maltadal in Oostenrijk. Marc had thuis bekeken dat het overnachting adres op de helft van de route zou liggen. Toen we echter de navigatie instelden bleek dat we 86 km om hadden gereden voor de overnachting retour en we dus deze dag nog 560 km moesten afleggen (op de dag ervoor 466 km)

Tip 3, bereken thuis hoe de route verloopt als je met een tussenstop gaat en ga niet op het totaal aantal km’s af die het systeem aangeeft (totaal zouden het er 940 zijn en het werden er nu 1026 km) Ik was goed uitgerust, was die nacht vreetzaam geweest dus alle calorietjes waren binnen en ik was er klaar voor! Marc was echter erg moe van al het geren met Joep. We vertrokken nadat we wel 3 keer hadden gecontroleerd of de stekker wel ingestoken was! Het was die dag (net als de dag ervoor) kei druk op de weg en Marc besloot dat we best iets harder konden rijden dus in het begin schoten we aardig op. Helaas bleven we er last van houden dat de auto de caravan erg zwaar trok en Marc vertrouwde het niet. Er bleek dat er iets niet goed was met de oplooprem van de caravan waardoor de remmen van de caravan constant aanliepen

Elke keer als we hadden geremd moest Marc het systeem weer los trekken maar er was op dat moment niets aan te doen. De reis is voor de rest wel goed verlopen, ik heb af en toe een tukkie gedaan en we zijn heel regelmatig gestopt. Onze auto rijdt op gas en ook in Oostenrijk bleken de tank stations met gas dun gezaaid (gisteren hebben we een tijd op benzine moeten rijden omdat er 300 km tussen 2 tankstations met gas zat)

Tip 4, maak thuis een uitdraai waar zich tankstations bevinden als je op GAS rijdt.

Aangekomen op de camping was ik zo moe dat de voeding klaar maken niet meer lukte, daarbij zat alles t.b.v de voeding en het aanprikken onder het bed, dus buiten bereik. We waren er vanuit gegaan dat we vroeg in de middag op de camping aan zouden komen en alles uitgepakt en opgeruimd zouden hebben dus dit plan liep in duigen. Gevolg: Peet ging zonder eten naar bed. 

Tip 5, zorg dat je voor 2 dagen de voeding zover klaar hebt dat je alleen nog maar aan hoeft te sluiten! Het spoelen is ook weer niet gebeurd, ik was te moe!  Die nacht heb ik dankzij een slaaptabletje goed geslapen maar Marc heeft weer een paar keer buiten gewandeld met Joep want het lange reizen in de auto in combinatie met de warmte zorgt toch dat hij nog steeds diaree heeft.

Morgen een rustige dag, voortent opzetten en alles een plek geven!

Maandag 12-09-2011

Vandaag hebben wij het heel rustig aan gedaan.

We zijn vanmorgen begonnen met de voortent op te zetten, thuis hadden we dit al eens geoefend en we meenden dan ook dat we begrepen wat er op de tekening stond.

Toen we gisteren aan het karwei begonnen bleek echter dat wat een maand geleden logisch leek, nu niet meer te begrijpen was  Met als gevolg dat de stokken verkeerd om zaten en we meer dan een uur bezig zijn geweest maar het resultaat mag er zijn!

Tip 6, maak je eigen tekening met de volgorde van de stokken van je voortent want wat voor een ander een duidelijk verhaal is, kan jou voor de nodige raadsels stellen.We hadden de tent net staan toen het begon te druppelen. Later die dag knapte het weer helemaal op en hebben we relaxt voor de tent gezeten, genietend van het uitzicht op de bergen.

Om 5 uur kwam ik op het idee om te gaan spoelen, dus pomp in een speciaal meegebracht mandje, handschoen mee, beschermzalf die ik ook als glijmiddel gebruik en de aansluitslangen. Ik was er klaar voor, op naar het gehandicapten toilet dat ik mocht gebruiken. Om bij het toilet te komen moet ik een stuk berg af lopen (200m). Op het toilet zette ik de warmwater kraan aan en toen begon het wachten. Helaas na een lange tijd was het water nog steeds heel erg lauw (bijna koud). Ik was het wachten moe en dacht: dan maar met iets te koud water spoelen. Ik kleedde me dus uit, smeerde de aansluitslang in met glijmiddel en wilde de pomp gaan vullen (de aansluitslang moet vol water staan anders krijg je lucht in je darmen). De pomp maakte een hoop geluid maar de slang vulde zich niet. Ik heb het op alle mogelijke manieren geprobeerd, de slangen een paar keer los gedraaid en toen weer vast maar het lukte niet. Het huilen stond me ondertussen nader dan het lachen.

Ik heb de boel weer ingepakt en ben terug naar de caravan gelopen (nu dus 200m berg op!) Marc heeft toen naar de pomp gekeken en wat bleek nu, thuis waren de slangen los geschoten en ik had ze toen verkeerd op de pomp gedraaid. Helaas past de slang op 2 manieren en als je dat verkeerd om doet maakt de pomp wel geluid maar pompt geen water.

Tip 7, als je slangen ooit los schieten, draai ze dan goed op je pomp dan doet hij dat wat hij moet doen! Helaas moest ik toen weer terug naar het sanitair gebouw maar het spoelen is goed gelukt! Die avond zou Marc voor de 1ste keer mijn shunt gaan aanprikken dus ik bedacht me ineens dat ik EMLA zalf op mijn been moest gaan doen. Ik had thuis een hele doos ingepakt met al mijn tpv spullen en dacht dat de zalf daar ook inzat maar jullie raden het al, ben ik toch werkelijk de Emla zalf vergeten dus dat wordt een hele vakantie de shunt onverdoofd aanprikken (geloof me dat is erg pijnlijk).

Marc zag het ook helemaal niet zitten om onverdoofd te prikken en was in alle staten. Ik kreeg op een bepaald moment de goede inval om de shunt te verdoven door hem kort te koelen met een bevroren nat doekje. Dit nam de ergste pijn wel weg maar helaas is het aanprikken zo erg zwaar.

Tip 8, Vergeet je EMLA zalf niet! (als je een shunt hebt). Toen we wilden gaan aanprikken moest ik dus alles gaan klaar maken op een steriel veld dat ik had gecreëerd op een van de banken in de caravan. Wat viel dat tegen. Thuis heb ik een bepaalde structuur, dan maak ik alles klaar met zo ongeveer mijn ogen dicht maar nu moest ik alles bij elkaar zoeken en me goed concentreren om geen fouten te maken. Dus nu komen we gelijk bij:

Tip 9, Maak vóór vertrek op papier een volgorde van dingen die je moet pakken en klaar maken want wat thuis vanzelf gebeurt, lukt niet op je vakantie adres waardoor fouten snel zijn gemaakt! Toen Marc mij ging aanprikken bleek ik zo goed als alles klaar te hebben liggen, ik was alleen een gaasje vergeten waardoor er zich, op het moment dat de naald eenmaal in de shunt zat, een klein bloedbad voltrok, gelukkig heb ik rood skai als bekleding op de kussens!

Tip 10, als je stoffen bekleding op je bank hebt en je gaat net zo stunten als wij, laat er dan rood skai overheen plaatsen. Marc was erg nerveus om onverdoofd aan te prikken waardoor zijn handen dus erg trilden maar mijn trucje had gewerkt en ik kon het verdragen zonder al te lelijk te kijken.

Die nacht ben ik dus helemaal vreetzaam geweest, de volgende morgen stond ik goed uitgerust op, klaar voor een nieuwe dag!

Dinsdag 13-09-2011

Vandaag belooft het een mooie dag te worden, het zonnetje staat al stralend aan de hemel en we besluiten vandaag naar de Millstättersee te gaan om te zwemmen. De temperatuur zou oplopen tot 29 gr. dus een perfecte dag om te kijken of Joep zwemmen echt leuk gaat vinden. Eerst is het zoeken naar een geschikte plaats want rond de See hebben alle hotels en campings hun eigen stukje See ingepikt. Gelukkig hebben we een tip gekregen van iemand op onze camping dus we vinden een leuk strandje dat normaal betaald moet worden maar nu gratis is!

Als Joep het water ziet komt de Golden retriever in hem boven en al die tijd dat we bij het water zijn geweest heeft hij met zijn speeltje in het water gespeeld, lange stukken gezwommen en de clown uitgehangen. Wij hebben een heerlijk kleurtje opgedaan en gingen met een teint naar huis die deze zomer niet meer mogelijk leek.

Terug op de camping ben ik even een tijdje gaan liggen en Marc had het plan op gevat om de Porta Pottie te gaan legen. Ik moet heel vaak op dat ding dus er zat aardig wat tattie in.

Toen hij het reservoir ging ledigen maakte zich een zeer onwelriekende geur meester van hem, tot zijn grote schrik had de chemische vloeistof zijn werk niet gedaan. Hij kwam er achter dat de flesjes die in het reservoir geklemd zaten geen voorraad was voor chemische vloeistof maar lege monsterflesjes. Het bleek dat er dus geen chemicaliën aan de tattie waren toegevoegd, dit is blijkbaar een karweitje dat je echt zelf moet doen!

Tip 11, Als je een 2e hands Porta Pottie bij je caravan krijgt, probeer hem dan niet alleen thuis uit, zorg dat je ook van een ervaren gebruiker hoort HOE je het ding moet gebruiken dat spaart jou een smerig karweitje!

Die avond is het spoelen goed verlopen, ik begin de slag weer te pakken te krijgen. Het bereiden van de voeding doe ik niet meer in de caravan maar in de voortent, ik maak op de tafel een steriel veld en heb zo meer plaats. Al doende begin ik in de gaten te krijgen wat er het beste werkt. De shunt verdoven lukt wel maar het blijft erg pijnlijk.

Helaas zijn de plekken van de gordelroos erg onrustig en rood, ik smeer vlijtig met ontsteking remmende zalf en hoop dat ik alles op deze manier onder controle houd. Er dreigt op dit moment ook een urineweginfectie maar we zijn gisteravond op het terrasje bij de camping gaan zitten en daar heb ik een halve liter Hefe weizen bier gedronken en daar mijn nieren mee gespoeld. Vanmorgen (woensdag) rook mijn urine een stuk minder naar ammonia (teken van infectie) dus dat probleem lijkt ook weer getackeld. Er zijn ergere manieren om een dreigende ziekte te genezen.

We lagen gisteren vroeg in bed, ik ging compleet om van het bier (noot van de redactie: Peet was teut). Joep was ook helemaal uitgeput van zijn avonturen. Morgen belooft het weer een warme dag te worden dus als dat klopt gaan we weer zwemmen!

Woensdag 14-09-2011

Deze morgen word ik gewekt door een lief sms-je van Iris, ze leeft zo met me mee, dat ze Emla zalf wil gaan regelen, zo lief Marc vindt dat echter te omslachtig en ik, ik ben gewoon een bikkeltje en vind het dus ook niet nodig. De weergoden zijn ons ook vandaag goed gezind! Het belooft rond de 27 graden te worden met laat in de middag kans op regen dus we besluiten vandaag weer naar de Milstättersee te gaan. Hetzelfde plekje als gisteren, lekker rustig, schoon water en een mooie omgeving wat wil je nog meer.

We zijn vandaag een uurtje eerder, het water schittert ons tegemoet en het is nog een stuk rustiger dan gisteren. Joep spettert en speelt en zwemt, Marc leert hem zelfs van een steiger af te springen. Hij staat eerst een tijd te piepen en miepen maar ineens, plons, duikt hij zo van de steiger in het water!

We hebben het reuze naar onze zin totdat er een oude vervelende man naar ons toe komt lopen, al mopperend dat de hond hier niet mag zwemmen  (we hadden het op de camping waar het water aan ligt nagevraagd en het was geen probleem). Hij praat op een zeer luide manier en zegt dat hij de politie gaat bellen als we niet onmiddellijk met Joep verdwijnen.

De mensen die op het veldje aanwezig zijn staan allemaal te kijken en schudden met hun hoofd, iedereen heeft veel schik om de capriolen van Joep die niemand lastig valt en gewoon in zijn eentje in het water spettert. Voor mij is het plezier er nu vanaf en ik zeg tegen Marc: “Kom we gaan, ik heb hier geen zin in”. We willen net onze boel gaan pakken als er een politieman aan komt lopen. Die oude meneer (ik zal maar netjes blijven) stormt gelijk op de agent af en met boze gebaren wijst hij naar ons en stuurt de politieman in onze richting. Het is wel duidelijk dat hij al had gebeld vóórdat hij naar ons toekwam.

De agent komt naar ons toe en vertelt dat het inderdaad verboden is voor honden in dat water, gelijk zegt hij ook dat Joep constant aan de riem moet en een muilkorf om. Terwijl wij denken dat we nu een boete gaan krijgen gaat Joep rustig naast hem zitten en kijkt hem met zijn mooie bruine kijkers aan.

De agent kijkt naar Joep en vraagt wat voor ras hij is, dus wij vertellen dat hij een kruising is. Vervolgens vraagt hij naar een identiteitsbewijs en krabbelt wat gegevens op een papiertje. Hij zegt gelijk: “Normaal mag hij hier niet zwemmen maar ik heb er geen enkel probleem mee, als jullie hem maar vast houden” (dus ook tijdens het zwemmen).

Ondertussen komen andere mensen dichterbij en vertellen hoe voorbeeldig Joep zich gedraagt en dat iedereen reuze veel schik in zijn fratsen heeft.

De agent kan niet anders dan beamen dat Joep zich keurig gedraagt en zegt: “Blijven jullie lekker hier, ik maak geen problemen!” Die oude zeurpiet had dus niets bereikt met zijn actie, we hebben de agent bedankt en de hand geschud, het was een hele toffe peer! Jullie begrijpen dat we de hele middag lekker aan het water zijn gebleven en als Joep ging zwemmen deden we hem een riempje van 10cm om, een riempje is een riempje niet waar.

Na het zwemmen zijn we nog een terrasje gaan pakken (die Marc is zo lastig, die wil steeds eten hi hi). Marc ging in die plaats even een apotheek binnen en kwam weer naar buiten met een kleine tube EMLA zalf, “Zo” zei hij, “dat pijnigen van mijn vrouwtje gaat niet meer gebeuren”. Als dat geen echte liefde is!

Rond 5 uur zijn we terug op de camping net op tijd voordat het noodweer losbarst in de vorm van regen en onweer. Daarna weer het vaste ritueel van spoelen en aanprikken zodat ook ik te eten krijg. Terwijl ik aan het spoelen was regende het snoeihard en Marc was zo lief om mij met de auto op te wachten. Wat heb ik toch een geweldige man! 

We weten nog niet wat we morgen gaan doen, dus dat wordt voor jullie én voor ons een verrassing!

Donderdag 15-11-2011

Als ik vanmorgen opsta voel ik gelijk dat het helemaal mis is, ik heb knallende hoofdpijn, ben misselijk en helemaal trillerig. Ik herken de voortekenen van overgroei van bacteriën in mijn darmen en realiseer me dat het spoelen niet het resultaat heeft dat het eigenlijk moet hebben (het ging gisteren ook niet goed). Ik maak heel domme fouten, haal de naald uit mijn been terwijl ik de pomp gewoon laat lopen en het hele bed loopt vol met tpv! Als ik op het toilet ben blijk ik vergeten te zijn om een normale stomazak op te doen, mijn inie minie nachtzakje, dat als tussenstuk voor de grote nachtzak dient, staat op klappen.

Het ziet er naar uit dat we deze dag niets kunnen gaan doen, ik voel me ellendig en we besluiten bij de caravan te blijven. Ik heb echter geen zin om de hele dag de zieke uit te hangen, slik een paar paracetamols opgelost in een beetje water en schiet ook nog een dicloflenac daar waar de zon nooit schijnt.

Rond 11.30 uur begin ik me beter te voelen, ik stel Marc voor om alsnog ergens een wandeling te gaan maken Hier in de buurt zijn een aantal watervallen die ik graag wil zien. Zo gezegd zo gedaan, we gaan op weg en om 12.00 uur lopen we in de bergen, het lukt me weer!

De watervallen zijn erg mooi, ik heb een bepaalde wandeling in mijn hoofd maar halverwege lukt het niet meer en moet ik toegeven dat de batterijen leeg zijn. We besluiten vervroegd terug te keren. Waar de auto geparkeerd staat is een restaurantje, Marc eet een lekker ijsje en ik pik zijn wafeltje. Als je het goed bekijkt ben ik best goedkoop in onderhoud.

De rest van de middag zitten we bij de caravan en lezen een beetje, meer zit er niet in vandaag. Rond 5 uur besluit ik maar weer te gaan spoelen, mijn darm moet gewoon leeg dan knap ik ook weer op. Als ik ga spoelen lukt het weer niet goed, mijn darm ligt zo gekanteld dat ik het water niet naar binnen krijg. Ik probeer het een paar keer maar bedenk dan dat ik er geen obsessie van ga maken. Ik besluit een warme douche te nemen (voordeel van het gehandicapten toilet, alles ligt in een goed verwarmde ruimte bij elkaar)

Als ik net onder de douche sta voel ik mijn sluitspier branden en weet dat het mis gaat, ik probeer het toilet nog te bereiken maar dat gaat gruwelijk mis. Gatverderrie, wat een zooi, de diarree spuit uit mijn lijf, alles zit vol maar oh, wat doet dat goed! Ik voel de hoofdpijn zo weg glijden, yes, ik ben leeg! Nu moet ik wel alles schoon maken maar wat ben ik blij, ik voel me weer goed, herboren zelfs. Terug in de caravan rust ik even een tijdje uit, ik voel me trillerig en moe maar ook zo opgeknapt.

Marc prikt mij, dankzij de Emla zalf pijnloos aan. Het bereiden van alles in de voortent bevalt goed! Vanavond vroeg naar bed met iets meer voeding om mijn reserves weer aan te vullen, morgen wil ik weer op stap!

Vrijdag 16-11-2011

Vandaag kom ik wat moeilijk op gang en we besluiten het dus rustig aan te doen. We zien wel hoe het vanmiddag gaat lopen. Thuis ben ik juist ’s morgens op mijn best, hier kom ik pas een stuk later op gang. Marc besluit iets aan de huishouding te gaan doen, veegt met een handveger en blik de meter novilon aan en besluit de porta pottie maar weer te gaan legen. Hij denkt dat dit nu een klusje van niks is dus wat nu volgt is deel 3 van de cursus hoe gebruik je een porta pottie.

Als Marc het reservoir onder de pot uit haalt heeft hij al zoiets van, poe ze zeggen toch dat zo’n ding niet stinkt, nou ik vind het maar meuren (stinken dus). In het gebouwtje waar je het ding leeg moet gooien moet hij buiten gaan staan om naar lucht te happen, hmmm dit gaat toch niet zoals gedacht. Als hij terug komt en vertelt dat het niet zo’n fris karwei was gaan we bedenken hoe dit nu kan

 

 

 

Marc haalt de lege flesjes (de eerder genoemde proeflesjes) uit het reservoir en wil ze weggooien want tja, waar zouden die lege flesjes voor kunnen dienen. Ik ben echter benieuwd wat er op die flesjes staat en ga de tekst maar eens lezen ik vraag me ook af waarom een flesje roze is en het ander blauw. Bij de caravan zaten ook 2 verschillende flessen, een blauwe en een groene (geen roze dus) maar Marc dacht dat dit 2 verschillende geurtjes waren. Mannen lezen namelijk nooit gebruiksaanwijzingen en ik geloof hem gewoon altijd als hij iets beweert. Nu las ik echter op de 2 kleine flesjes dat één kleur in het spoelreservoir moest en de andere op de bodem van het opvangreservoir. De groene vloeistof (kan dus ook roze zijn) was bedoeld om de tattie af te breken en de blauwe om de pot te spoelen. Gebruik je de groene niet, gebeurt er dus ook niets! Marc had zowel in het spoelreservoir als in het opvangreservoir blauw spul gedaan dus 3 keer raden waarom er niets was gebeurt en hij dus alweer een heel vies karweitje had 

Nu komen we dus op Tip 12, lees altijd de gebruiksaanwijzing!

In de loop van de morgen knapte ik weer op en had zin om weg te gaan. We besloten met de auto naar de Malta Hochalmstraβe te rijden, een tolweg van € 17 (in Oostenrijk vragen ze voor elke weg geld). Deze weg is 14,4 km lang en op het eind, op 1.933 meter hoogte ligt Oostenrijks hoogste stuwmeer de Kölnbrein-sperre.

Van hieruit kon je een stuk over de dam lopen en in het midden was een bungee jump plek gemaakt van glas en als je daar liep was het net of je zweefde boven het hoge dal (best eng). Helaas was er niemand zodat ik niet kon bungee jumpen want dat zou ik best wel eens willen doen. Misschien komen mijn organen dan weer terug op hun plekkie. Die ervaring lijkt me echt kei gaaf! Uiteraard ben ik wel over het glas gaan lopen!

Vanuit de dam kon je een stukje verder omhoog rijden en van daaruit waren allerlei wandelingen aangegeven, het liep vrij vlak allemaal, met alleen in het begin wat stijging. Door het vlakke niveau kon ik het lopen lang volhouden, we hebben op de heenweg 1,5 uur gelopen tot aan een grote waterval de Walteiner Wasserfälle, de terugweg was binnen 1 uurtje gepiept.

De omgeving was echt schitterend, jongens wat heb ik genoten. Het weer was mooi en warm, de entourage perfect en ik heb gelopen zoals ik in jaren niet meer gelopen heb. Het laatste half uur merkte ik dat ik iets teveel van mezelf gevergd had, ik bibberde van kop tot teen maar het was het dubbel en dik waard!

 Die avond kreeg ik helaas de rekening royaal gepresenteerd. Morgen dus maar een pauze dagje inlassen maar weten jullie wat, deze prestatie neemt niemand mij meer af!

Op vakantie met TPV: week 2

Zaterdag 17-09-2011

Vandaag heb ik een echte rustdag, het hoogtepunt voor vandaag is een bezoekje aan de plaatselijke supermarkt. Marc heeft een lange bergwandeling in gedachten en ik weet en realiseer me als de beste dat dit nooit meer gaat lukken.

De wandeling van gisteren heeft er voor gezorgd dat vandaag de accu totaal leeg is, helaas betaal ik ook altijd een prijs als ik iets te veel van mijn lichaam heb gevergd. Gisteren was de gordelroos goed op zijn retour, zo goed zelfs dat ik met de ontstekingsremmende zalf was gestopt (op advies van de HA zo kort mogelijk gebruiken omdat er cortisonen in zitten). Mijn lichaam reageert onmiddellijk door de ontsteking weer te activeren. Gevolg, weer rode ontstoken kringen om de plekjes. Ook loop ik met waterzakken onder mijn ogen en ben dus vandaag niet fotogeniek.Normaal zou ik er veel moeite mee hebben dat ik dit soort wandelingen niet meer kan maken maar vandaag leg ik me er bij neer, Marc gaat samen met Joep de wandeling maken en stuurt regelmatig een sms om te melden waar hij is.

Mijn 2 avonturiers zijn van 13.00 tot 17.00 uur op pad geweest en ik heb een paar foto’s om te zien waar ze zijn geweest. Zelf heb ik mijn rusttijd heel nuttig besteed met een hele week gemiste afleveringen luisteren (ik lag in de zon en luisterde alleen) van GTST.

Om 18.00 uur heb ik gespoeld en ook dat liep niet zoals ik het graag heb, braken en diarree gingen tegelijk, wat voel je jezelf dan ongelukkig. Nu is het 19.00 uur en begint de misselijkheid te zakken. Zo meteen wat extra tpv aansluiten om morgen weer een goede dag te hebben (hoop ik).De prijs voor gisteren is dus erg hoog maar niemand neemt mij dit meer af. De wandeling staat voor eens en altijd in mijn geheugen gegrift.Vanavond ga ik vroeg naar bed, hopelijk morgen weer een goede dag!

Zondag 18-09-2011

Als we deze ochtend opstaan horen we net de nieuwsberichten, helaas belooft het een regenachtige dag te worden. We kijken naar buiten en zien nog net het laatste stukje blauwe lucht verdwijnen in een dikke soep van bewolking. Even later begint het al te regenen en het ziet er naar uit dat het de rest van de dag zo zal blijven.

Het regent en onweert en het water loopt onder het grondzeil door, zo de berg af. Hier en daar komt het water ook via gaatjes en gleufjes naar binnen en ik ben dus vlijtig in de weer met bakjes en kommetjes om het ergste op te vangen. Marc is naar het sanitair gebouw om de porta potti te legen, iets dat deze keer dankzij alle goede chemicaliën een minder onsmakelijk klusje is.

Als Marc terug is ga ik naar het sanitair gebouw, mijn stoma is toe aan een grote verwen beurt en ik ga me gelijk renoveren. Als ik klaar ben besluit ik (nieuwsgierig als ik ben) de rest van het sanitair gebouw eens onder de loep te nemen. Het is een nieuw gebouw en ik moet zeggen complimenten voor de aanpak, alles is praktisch en schoon, tenminste… Als ik de dames wc’s ga bekijken (ik heb tot nu toe alleen de gehandicapten toiletruimte gebruikt, daar zijn wc, douche en wasbak in een ruimte aanwezig) stuit ik op een heel smerig toilet. Dit is nu iets dat ik niet kan begrijpen. Ik weet niet hoe het bij jullie is maar als ik diarree heb en het toilet vervuil (waar dan ook) dan pak ik even de borstel en maak de boel schoon, gewoon een kwestie van fatsoen. Sommige mensen denken blijkbaar, er zijn poetsvrouwen die ruimen mijn shit maar op!

Nu we het toch over campings hebben, wat me hier wel opvalt, is dat mensen dan wel weer respect hebben voor elkaars spullen. Tenten zijn nooit afgesloten (met een slot) en toch wordt er niets gepikt. Ook hebben veel mensen geen voortent en dan staat dus alles gewoon vóór de caravan of camper en niemand haalt het in zijn hoofd om aan elkaars spullen te zitten.

We zitten nu al de hele morgen opgesloten in onze kleine caravan met voortent, gelukkig hebben we een voortent want anders werd ik echt gillend gek. Thuis bedenk je hoe bepaalde dingen gaan lopen maar in de praktijk vallen dingen dan toch heel anders uit.

We hebben namelijk de mogelijkheid om een vast bed in de caravan te maken en hadden thuis bedacht dat we elke dag het bed gingen opmaken, het wordt opgemaakt met behulp van 5 cm dikke koudschuim matrasjes, dekbed erover en klaar.

Het lijkt een simpel klusje maar in de praktijk heb je het na 3 dagen wel gezien en laat je het bed opgemaakt want waar moet je steeds met je matrassen en dekbedden heen. Je sleept je een breuk met die matrasjes en rijdt de hele dag rond met matrassen in de auto (want voor de rest is er geen opbergplek.)

Helaas kunnen we nu nergens bij want de meeste opbergplekken zijn onder de banken en die zijn niet bereikbaar als het bed is gemaakt grrr. Praktisch lopen we dus af en toe goed vast, de tpv ligt bv ook onder de bank in een speciaal gemaakte koelbox.

De voortent leek heel ruim maar met 1 hond er in kun je al je kont niet draaien, laat staan dat er straks (hopelijk) 2 grote honden in moeten, ik breek nu al mijn nek over Joep die ongestoord overal ligt te knorren. Hij blijft gelukkig rustig liggen als je over hem heen stapt maar juist dat is dan ook weer het probleem want vooral als ik moe ben struikel ik steeds over hem heen, het arme dier ligt lekker op een plekje en hups daar staat het vrouwtje weer op zijn kop. Het maakt niet uit waar hij ligt, je moet altijd over hem heen!

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat doe ik niet. Laat ik het maar zo zeggen, volgend jaar moeten er toch nog een paar aanpassinkjes gaan plaatsvinden.

Ik vind het kamperen echt heel leuk, al is het ook giga behelpen met alle akkefietjes die op medisch gebied moeten gebeuren. Als Marc mij ’s avonds aanprikt is het licht zo slecht dat ik het echt heel knap van hem vind dat de naald werkelijk in mijn shunt belandt. Zelf zegt hij, ik ben gewoon goed, heb geen licht nodig, ik kan het zelfs in het stikkedonker (dat ga ik maar niet uitproberen). Het grootste voordeel blijf ik vinden dat ik mijn eigen spullen heb. Ik heb mijn eigen hygiëne in de hand!

Voor iemand die eigenlijk niets te vertellen had omdat we niets hebben gedaan vind ik dat het verhaal toch nog lang is geworden.

Maandag 19-09-2011

Vannacht hebben we een heftige nacht achter de rug, de wind trekt en sjort aan onze caravan en er komt zoveel regen naar beneden dat we het ergste vrezen. We liggen op een terrassen camping en gelukkig zijn we zo slim geweest om helemaal bovenin op de camping te gaan staan, op het hoogste plekje. Ondanks dit feit stroomt het water ook in stroompjes door de voortent, gelukkig vooral aan de zijkanten zodat Joep’s mat droogt ligt (zijn mat is overtrokken met zeil)

Regelmatig horen we een donderklap en eventjes twijfelen we of we Joep ook de caravan in moeten halen. Marc kijkt voorzichtig om het hoekje in de voortent maar Joep ligt heel diep te knorren.

We hebben een kacheltje bij hem neergezet en meneer ligt weliswaar in een rolletje maar heeft het blijkbaar toch aangenaam. 

Gistermiddag heb ik de zomerdekbedden van het bed gehaald en verwisseld voor de dikkere winterversie, ze geven  sneeuw aan dus we zijn voorbereid.

Als we vanmorgen de caravan open maken zien we op veel plekken water maar op zich valt de schade nog mee. We hebben de hele morgen in de voortent gezeten, gelukkig hebben we een klein elektrisch kacheltje bij ons dus we houden het wel een tijdje uit. Rond 13.00 uur begint het heel hard te waaien en op de nieuwsberichten horen we dat het overal sneeuwt. Zitten we hier, aan de zuidzijde van de Alpen en ook al zouden we naar huis willen, (maar dat willen we niet) op bepaalde wegen zijn vanaf vanmorgen sneeuwkettingen verplicht en laten we die nu net niet bij ons hebben.

De Malta Hochalpstrasse (waar wij dus een paar dagen geleden hebben gewandeld bij 27gr) is gesloten vanwege teveel sneeuwval. Het is dat ik hier zelf zit anders zou je het niet geloven dat het weer zo snel kan omslaan.

Omdat het zo hard gaat waaien besluit ik naar de caravan te verhuizen samen met Joep die ook ’s avonds bij ons op bed mag liggen. Hij heeft het ook een beetje koud met zijn zomer vachtje. Marc blijft nog een tijdje in de voortent, die bikkel. Rond 16.00 uur wordt het Marc ook teveel en zitten we gezellig met zijn 3tjes bij het gaskacheltje, caravandeur dicht en wachten tot het weer op gaat klaren.

De meneer van de radio vertelt dat het morgen weer gaat opknappen, dus nog een paar uurtjes doorbijten, betere tijden komen er aan. Marc zit nu op een krukje voor de gaskachel te eten en vindt het heel erg gezellig hier. Joep ligt te knorren op het bed en ik zorg er voor dat jullie weer iets te lezen hebben.

Ik kan wel melden dat ik nu goed uitrust. Hoop echter morgen weer een spannender verhaal te kunnen schrijven.

Dinsdag 20-09-2011

Vannacht (maandag op dinsdag) heb ik een hele slechte nacht gehad. We zijn gisteravond nog met de auto naar de hut gereden waar Marc van de week met Joep heen is gewandeld (het bleek 14 km retour, stijl berg op te zijn) Op die grens lag al sneeuw en Marc wilde mij graag laten zien waar hij was geweest die week.

Ter plekke wilde Marc eten en ik dacht, ik doe gezellig mee met een kommetje soep (Marc had roerei met spek). Ze hadden goulashsoep en dat vind ik bijzonder lekker, dus dat heb ik besteld. Toen ze de soep kwamen brengen bleek het een soepkom te zijn, groot genoeg voor een gezin. Ik heb een paar hapjes genomen en toen heeft mijn liefhebbende echtgenoot zich opgeofferd om naast het volle bord ei met spek mijn kom soep leeg te lepelen.

Helaas ben ik de hele nacht giga beroerd geweest van die paar happen soep. Tamelijk gebroken stond ik dus vanmorgen op, ik had ‘s nachts ook nog mijn heup verdraaid waardoor ik bijna niet kon lopen. We hebben de rolstoel wel bij ons maar in de praktijk is deze niet te gebruiken, alle paden zijn zo slecht en zo stijl berg op, berg af dat dit geen optie is (we nemen de rolstoel dus ook nooit meer mee!

De hele morgen hebben we een beetje rond de caravan gehangen, Marc is een berg afwas gaan wegwerken en ik heb me lens geslikt aan de paracetamols want ik wil lopen, niet in een stoel hangen. Helaas is mijn shunt been ook erg gezwollen van het oedeem vocht maar ik wil lopen, ik wil weg en als Peet iets wil zal het ook gebeuren.

Rond 12.00 uur begon de pijn wat te zakken en Marc had een vlakke wandeling gevonden, dus hups, bergschoenen aan, Joep in de auto, op naar de wandeling. Het weer was weer helemaal omgeslagen, het was zonnig met weliswaar een koude wind maar daar kun je jezelf op kleden niet waar. De wandeling die Marc had bedacht is mislukt, we zijn ergens fout gelopen en het pad dat we volgden was voor mij niet te doen, dus we zijn omgedraaid en besloten naar het plaatsje Gmünd te gaan, daar is een Porsche museum. Helaas mocht Joep daar niet naar binnen dus dat konden we op dat moment niet doen.In Gmünd is echter ook een grote burcht waar een restaurant in is, dus we besloten daarheen te gaan en een kopje koffie te drinken.

Toen we richting burcht liepen die erg stijl omhoog lag, zei ik voor de grap tegen Marc: ”Kan Joep me niet omhoog trekken”. Hij draagt op vakantie altijd een tuig en het leek me wel wat dat hij me zou helpen. Wat hebben we nu gedaan, we hebben onze Joep ter plekke opgeleid als hulphond.

Hij heeft vanmiddag geleerd dat, als we trekken tegen hem zeggen, dat hij MAG trekken (zelfs MOET trekken). Het was voor hem even wennen, normaal mag hij niet trekken en nu zeggen de baasjes dat hij moet trekken en als hij dat doet wordt hij ook nog de hemel in geprezen!

Ik kan jullie melden dat Joep vandaag met glans zijn opleiding heeft afgerond en dat ik goed de berg op ben gekomen! Als dank krijgt hij vandaag weer iets te eten. Gezien mijn slechte loop functie gaan we morgen een lange autorit maken over de Nockalmstrasse, een tocht van rond de 120 km. Morgen mag de auto mij dus de berg optrekken.

 

 Woensdag 21-09-2011

Vanmorgen stond ik goed uitgerust op, mijn heup voelde weer een stuk beter, ik had lekker gegeten vannacht en ik had heel veel zin in vandaag. De weg die we zouden gaan berijden hebben we ongeveer 10 jaar geleden ooit met de motor afgelegd en hij was ons altijd bij gebleven. Nu zouden we de route opnieuw gaan afleggen, weliswaar met de auto, maar toch!

De route naar de tolweg toe was al ongelofelijk mooi, wat kan de natuur toch een indruk maken, hoge bergen, diepe dalen, watervallen, beekjes, natuur zo ongerept en zo zuiver, je moet het hebben gezien om te geloven dat dit nog bestaat. Vanaf de tolweg slingert de weg omhoog, een 12% steile weg omhoog naar het hoogste punt van 2042 m hoogte, hij heeft 53 haarspeldbochten.

Af en toe zijn we uitgestapt, Marc heeft met Joep in de sneeuw gespeeld (op zijn sandalen), we hebben wat dingen bezichtigd en hebben onze eigen wandelroute uitgestippeld, ver weg van de bussen met toeristen, dwars door de natuur over allerlei koeienpaden. Op het eind van de route was een vis specialiteiten zaak, daar heeft Marc iets gegeten en ik heb een bakje koffie verorberd.

We wilden via een rondweg terugrijden maar met de tolkaart konden we ook dezelfde route terug nemen en ter plekke besloten we dat de route zo mooi was dat we hem ook nog wel eens vanaf de andere kant wilden rijden. Ik kan jullie melden dat een weg er dan heel anders uit ziet, het was al later, de zon stond uiteraard anders en op de terugweg ziet alles er toch heel anders uit. Dit was een dag met een gouden randje, deze dag lijsten we in.

 

 Donderdag 22-09-2011

Helaas wordt dit verhaaltje van vandaag minder rooskleurig dan dat van gisteren. Gisteren was een dag die nog lang in mijn geheugen zal blijven bestaan als een dag met een gouden randje maar vandaag hangt er een wolkje boven het Maltadal (niet letterlijk want het is hier 27 gr).

Vanmorgen toen ik opstond voelde ik al dat ik een ‘mindere’ dag had.  Bij alles wat ik deed zag ik puntjes voor mijn ogen. Ik herken dit, het is een teken van mijn lijf dat het op is, de accu is leeg. Gisteravond was het darmspoelen (al)weer niet goed gegaan, iets dat ik nog maar eens moet gaan bespreken als ik weer thuis ben. Ook mijn shunt had weer een feestje, ik weet niet wat er met het ding aan de hand is maar er gaat giga veel bloed doorheen. Hij stroomt als een wildwater rivier wat echter wel betekent dat de rest van mijn lijf het met wat minder moet doen.

Nu hadden we gisteren al besloten dat we vandaag een niet te zware wandeling gingen maken. Ik wist wel dat ik aan het eind van mijn reserves begon te raken maar ik wil nog zo graag, ik wil nog zo véél.

Vanmorgen hebben we ons dus weer in de bergschoenen gehesen, op naar de wandeling.

Het eerste stuk was alleen berg op met de auto dus dat ging prima. Vervolgens zou de wandeling vlak naar een dal gaan, beginnend achter een restaurant. We begonnen te lopen en het eerste stukje ging nog goed maar toen begon de weg te stijgen, hoger en hoger, steeds steiler. Ik wilde zo graag naar het uitzichtpunt (dat was het doel). Helaas was mijn lijf het niet met me eens, mijn shuntbeen tintelde aan een stuk door en elke stap kostte me zoveel moeite dat ik wat pijn op de borst kreeg. Ik krijg dan ook blauwe nagels, een duidelijk teken dat ik over mijn grenzen ga. Ik heb nog een paar stappen geprobeerd maar moest het toen opgeven. Het ging niet, niet vandaag, niet nu.

We besloten om te keren en terug naar de auto te gaan. Op dat moment voelde ik iets branden bij mijn sluitspier en tot mijn grote schrik voelde ik dat mijn ontlasting weg liep, wat voelde ik me shit! Het spoelwater van gisteren, dat in het grote niets verdwenen was, had nu zijn weg gevonden, zonder kramp, zonder aanleiding liep het gewoon weg, bah. Gelukkig hebben we altijd toiletpapier bij ons voor het geval dat, dus ik heb de schade zo goed als op dat moment mogelijk was schoon gemaakt en toen zijn we terug gegaan naar de camping.

Terug op de camping ben ik me gaan wassen en verschonen en moest toegeven dat ik niets meer kon die dag. Gelukkig schijnt de zon en is het geen straf om lekker lui in een stoel aan mijn teint te werken. Toen we eenmaal zaten bedacht Marc dat hij toch nog maar eens naar de oplooprem van de caravan moest kijken, hij heeft daar elke dag al mee gespeeld maar het zinde hem niet zoals het werkte. Marc heeft geen zitvlees, drentelde wat rond en kwam op het idee om de ANWB om hulp te vragen we zijn al jaren lid en hij dacht, niet lang hellen, de hulpdienst bellen. Zo gezegd, zo gedaan en dan komen we gelijk op

Tip 13: Als je lid bent van de ANWB en je gaat met een caravan weg, moet je een aparte aanhangerclausule afsluiten voor je caravan want anders ben je dus niet verzekerd voor gratis hulp! Drie keer raden wat wij NIET hadden afgesloten! (omdat we het niet wisten)  

De hulpdienst van de ANWB is echter niet te beroerd om te helpen en wij werden op een bepaald moment teruggebeld met het aanbod dat een monteur van een garage naar de camping zou komen en of we dan zelf de kosten wilden dragen. Nu moeten jullie weten dat Marc in zijn jonge jaren voor monteur heeft geleerd dus hij heeft vriendelijk bedankt en zelf de koppeling ter plekke uit elkaar gehaald. Vervolgens is hij advies gaan inwinnen in een garage die in de buurt van de camping ligt.

Op een bepaald moment was hij van alles aan het uitproberen en zag ineens dat er een gasveer in dat ding zit. Hij heeft de gasveer eruit gehaald is er weer mee naar de dorpsgarage gegaan (hij is ondertussen dikke vriendjes met de eigenaar).

Nu bleek dat ding kapot te zijn en alleen te verkrijgen in een stadje 20 km verderop (Spittal). Marc is dus vanmiddag naar Spittal geweest (alleen) en is nu al de hele middag bezig met de koppeling te maken. Of de reparatie gelukt is merken we pas tijdens de terugweg!

Morgen gaat hij met Joep samen een hele lange wandeling maken. Ik blijf bij de caravan, pak alvast wat dingetjes in en zorg dat ik voldoende uitgerust ben voor de terugreis. ’s Middags pakken we dan de voortent enz. al in zodat we zaterdagmorgen op tijd kunnen vertrekken. We reizen in 2 dagen terug en ik hoop zondag weer in Limburg in mijn eigen bedje te liggen.

Nabeschouwing

Het is vandaag een paar dagen geleden dat we thuis zijn gekomen van een zeer geslaagde vakantie. Wat hebben we genoten en vooral, wie had gedacht dat een vakantie nog eens zo fijn zou gaan verlopen. Ongeveer 3 jaar geleden waren we in Noorwegen, een rondreis met de auto, van huisje naar huisje. Toen was ik afhankelijk van sondevoeding, ik liep de hele dag met een rugzak(je) op mijn rug in de hoop nog iets van voeding op te nemen. Ik was zo slim geweest om overdag een kinderrugzak te gebruiken zodat ik in ieder geval niet met die zware rugzak rond hoefde te zeulen. Doordat ik echter zo mager was, was ook dat mini ding een zware last.

Over die 3 weken Noorwegen kan ik je niets meer vertellen. Het was puur overleven op dat moment, mijn lichaam liep op zijn laatste reserves en mijn gevoelens waren totaal afgevlakt door het extreme ondergewicht. Ook dat gebeurt namelijk als je zo op het laatst van je krachten loopt, je leven heeft geen hoogte-/diepte punten meer.

Een aantal maanden later is toen duidelijk geworden dat ik het niet ging redden op sondevoeding en kwam de TPV in mijn leven. Op dat moment woog ik 36 kilo bij een lengte van 1.65m en de reserves waren op. Jarenlange roofbouw op mijn lichaam gingen hun tol eisen. Vanaf januari 2009 is mijn hoofdvoeding dus TPV en ik dacht dat ik net zo goed achter de geraniums kon gaan zitten want wat zou mijn leven nu nog gaan inhouden, kon ik nog wel weg, op vakantie, naar het buitenland? Vorig jaar zijn we voor het eerst weer op vakantie geweest, heel voorzichtig, in Duitsland, niet te ver weg want stel…

Dit jaar hebben we eens goed op een rijtje gezet hoe mijn leven/vakantie eruit gaat zien in de toekomst, het complete plaatje een urinestoma, darmspoelen, afhankelijk zijn van parenterale voeding, dus hygiëne vereist. Dit totaal pakket was de reden om een caravan aan te schaffen. Onze eigen spullen om ons heen, onze eigen hygiëne in de hand.

We houden van Frankrijk maar de taalbarrière heeft ons dit jaar doen besluiten het in een Duitstalig land te gaan proberen. Hoe onze vakantie is verlopen hebben jullie allemaal kunnen lezen. Die caravan is in onze situatie een schot in de roos. Nu in 2011 ben ik 15 kilo zwaarder en ik geniet weer met volle teugen van het leven.

Ik realiseer me als geen ander dat dingen nooit meer worden zoals ze waren maar daarom is het leven niet minder waardevol. Als jij in een soortgelijke situatie komt weet dan dat leven met TPV niet betekent dat je achter de geraniums moet gaan zitten, niets is onmogelijk. Het leven wordt anders, niet meer zo ongecompliceerd, risico’s liggen op de loer maar laat je daardoor niet weerhouden de dingen te doen die je graag wilt. Marc gaat dit jaar zijn kennis van de Franse taal weer wat opkrikken, want volgend jaar…, volgend jaar wil ik toch het liefst naar Frankrijk.

Mijn eerste vakantie met sondevoeding

Sinds begin 2015 ben ik afhankelijk geworden van sondevoeding. Eerst volledig  (24 uur voor 1,5 ltr.) via een neussonde maar langzaam is dat teruggedraaid naar 1 liter per dag. Sinds maart 2016 heb ik een Mic-key button gekregen. Onze vakantie dit jaar ging naar Engeland en Noord-Ierland.

Vakantie met sondevoeding (afgekort SV) vraagt toch de nodige voorbereiding. Eerst de vraag waar gaan we naar toe en hoe pakken we het aan. Natuurlijk is deze vraag niet alleen van belang voor mensen die SV hebben maar elke manier van reizen vraagt weer een andere aanpak wat SV betreft.

Omdat het onze eerste vakantie was met deze voeding hebben we gekozen om onze eigen auto op de boot mee te nemen. Kamperen met de ons zo vertrouwde trekkerstent viel voor ons af, al hebben we dit jaren met veel plezier gedaan. Nu hebben we gekozen voor B&B en hostels. In het totaal hebben we 6 logeeradressen gehad op onze reis van Harwich naar Yorkshire Dales, door met de boot naar Belfast en de prachtige kust van Noord Ierland. Vervolgens weer terug naar Engeland, een paar dagen Lake District, terug naar de boot in Harwich en zo weer naar huis.

De voorbereiding:

stap 1: Ik ben een paar maanden geleden begonnen met het uitproberen of ik in kortere tijd mijn SV binnen kan krijgen. Want elk uur minder aangekoppeld en met rugzak lopen is een hele winst. Doordat ik het heel langzaam heb opgevoerd (1 pompsnelheid per week, van 63  naar 71) kon ik uiteindelijk terug van 17 uur naar 14 uur. Wat is het fijn dat ik 10 uur vrij kan zijn van mijn rugzakje. Nu kan ik rond 20.00 uur aankoppelen en om 10.00 uur de volgende ochtend afkoppelen.

Stap 2: Voor een vakantie is EXTRA heel belangrijk. Extra voeding, extra hulpstukken, extra pomp en oplader, extra documenten enz. Nog belangrijker, leerde mijn ervaring,  is om dit op tijd te bestellen en ook voor het inpakken even nakijken of alles wel compleet is en er geen gebreken aan zijn. Ik kreeg de extra pomp netjes in een doos aangeleverd maar de oplader bleek stuk te zijn. Gelukkig had ik nog tijd om een andere te bestellen. Het zou wel heel vervelend zijn als je hier pas tijdens je vakantie achter komt terwijl je hem dringend nodig hebt.

Stap 3: Hoe houd je de SV goed onderweg en tijdens je vakantie? Hier heb ik me best druk over gemaakt. Ik vond het een hele puzzel om dit goed te regelen, vooral omdat ik diverse tips kreeg van ervaringsdeskundigen. De voeding moet beneden de 25 graden blijven, dus een marge heb je zeker wel, zolang het niet in de zon blijft staan. Maar tegen mij werd door Stena Line, bij navraag, gezegd dat het erg warm kan worden op het autodek. Was de voeding in de dozen laten en dan helemaal op de bodem met dekens erover voldoende? Of is een koeltas met elementen een beter idee? Na lang wikken en wegen heb ik gekozen voor 2 stevige koelboxen met ieder een aantal koelelementen erin. Dit voelde voor mij goed omdat ik zo de voeding in de auto kon laten staan.  

Alles geregeld, en gaan!!!

We hebben de hele vakantie volop zon gehad en het idee om de auto zo veel mogelijk in de schaduw te parkeren is heel vaak niet mogelijk. Dus dagenlang heeft de auto in de zon gestaan en liep de temperatuur er in op tot boven de dertig graden maar niet in de koelboxen. Ik denk dat, als ik zonder de boxen was gegaan en ze gewoon in dozen had laten staan, ze bedorven waren. Of het werd keer op keer een hoop gesleep met 20 pakken, 19, 18.. elke dag eentje minder maar dan nog is het een heel gewicht die twee en een halve doos.

Bij elk logeeradres vroeg ik of ik ’s nachts de elementen ik kon vriezen zodat ze de volgende dag weer in de boxen konden. Tja, durf te vragen. Het was bij de diverse B&B's geen enkel probleem. Ze waren me graag van dienst. In een hostel in Belfast werd het een ander verhaal. Daar hadden ze geen vriezer in het gebouw staan, alleen maar een koelkast die propvol zat met eten van de gasten in het hostel. We gingen in overleg wat de koelste plek was in het gebouw. Dat was zeker niet in de slaapkamer maar uiteindelijk konden ze in een bergruimte onder de trap staan. Daar kon ik goed bij om weer een nieuwe zak te pakken voor de nacht. De laatste avond heb ik alle elementen in de koelkast gelegd, dat was beter dan niets en zo konden we de bootreis ook weer met een gerust hart aangaan. Alleen de chocoladerepen die we in het krat in de auto hadden laten liggen waren gesmolten omdat van zonsopgang tot zonsondergang de zon uitbundig scheen.

Afkoppelen onderweg

We hadden een rustige vakantie gepland. Rond 09.00 uur ontbijt en dan om 10.00 uur kon ik op de kamer even afkoppelen (elke kamer had een eigen wastafel in het B&B) daarna spoelde ik het slangetje netjes door met heet water zodat het weer klaar was voor gebruik de volgende dag. Deze slangetjes gebruik ik steeds een dag of vijf, zo doe ik dat thuis ook. Maar ging dit wat tijdsplanning betrof niet dan had ik 2 opties:

1: ik zet de pompstand lager zodat ik langer aangesloten blijf tijdens de dag, vaak tijdens een wat langere autorit. En als we dan op het volgende adres zijn koppel ik af.

2: Ik koppel onderweg af. Hiervoor gebruik ik een thermoskan met heet water voor als ik afgekoppeld ben en drinken we gelijk een kop thee op de parkeerplaats. Ook gebruik ik een fles met water met een brede opening waar het eerste deel van een spuitje in kan hangen om wat water op te trekken. Het verbindingsslangetje dat door de pomp gaat gooi ik na gebruik weg.

Gerommel in de nacht

Heel belangrijk is het om een goede stekker mee te nemen want het kan zomaar zijn dat de stekker die we hier gebruiken niet past in het stopcontact in een ander land. De pomp opladen zal je toch echt moeten doen. We hebben een universeel stekker die we in verschillende landen kunnen gebruiken. Thuis heb ik uitgeprobeerd dat ik eens in de 3 dagen moet opladen wil ik de pomp aan de gang kunnen houden. Maar als je dat vergeet!

Alarm om 3.30 uur in de nacht in het hostel in Belfast waar ik op een kamer lag met nog  5 andere dames die om 01.00 uur naar bed gingen. Het was een hele opluchting dat ík de stekker die avond bij me had en niet mijn man, die elders op een kamer sliep. Maar een stopcontact zit niet direct naast het bed. Met passen en meten hoefde ik gelukkig toch niet op de grond, opgekruld in een dekbed te liggen. Mijn hoofdeind werd voeteneind en v.v. zo kon ik er net bij als ik niet ging draaien. Een heel gepuzzel in de vroege ochtend, maar dit gebeurt me maar één keer… hoop ik.

Eten, maat XXL.

Ik kan naast mijn sondevoeding als basis nog wat extra erbij eten en in Engeland weten ze wat eten is. Ik heb echt mijn ogen uitgekeken naar de porties eten die ze serveren.  Dat voelde soms wel raar, vooral omdat ik maar kleine beetjes aankan.

Er stond het een en ander opgeschreven wat een English Breakfast inhoudt. Als je hem volledig wilt eten dan kom je op 4 gangen!! Je begint de ochtend met  Cornflakes of muesli met melk. Daarna een bord met 2 eieren, champignons,  tomaat, witte bonen in tomatensaus en 3 sausijsjes. De volgende gang is toast met jam of marmelade en je sluit af met een vers fruit salade. Kortom, een hele hap om weg te werken, zelfs als je er alle tijd voor neemt, al kan je natuurlijk ook voor minder kiezen. In mijn geval vroeg ik één roerei of spiegelei met een halve geroosterde boterham erbij. Afsluitend met wat vers fruit. En daar deed ik net zo lang mee als mijn man die wel van een stevig ontbijt houdt.  Het diner in een pub of restaurant was ook zoveel. Een voorgerecht, starter genoemd, was net zo veel als een hele maaltijd. Dus ook deze kon ik met gemak delen.

Toen dachten we het gevonden te hebben. Ik kan me nog herinneren hoe ik hier in eigen land genoten heb van kleine hapjes die als een high tea werden geserveerd. Precies wat bij mijn eetschema past, hier een hapje, daar een knabbeltje en zo zit je een paar uur eerlijk te genieten. Maar ook dat was in Engeland toch anders dan wat ik verwachtte. We kregen een plateau met 5 stukken gebak, koek en cake, een sandwich naar keuze die 2 cm dik was  x2 en dan ook nog een scone maat XXL met stevig geslagen room en jam erbij. Wat was de Doggybag een uitkomst, dit werd ons voorgesteld nog voor we er zelf om vroegen, maar anders vraag er gerust naar! We hebben nog zeker drie dagen iets extra´s bij de thee of als lunch gehad. Dit konden we ook koel houden dankzij de koelboxen.  Maar de volgende keer als we uit eten gaan snoep ik van het bord van mijn man mee.

Voor de rest houd ik het op mijn sondevoeding want dit was wel overweldigend, al die hoeveelheden eten die je kreeg geserveerd. Maar blijkbaar is dat standaard in Engeland en Ierland.

Volop genieten 

Overweldigend was ook de natuur, de omgeving en dat maakte het mede dankzij de SV tot een hele geslaagde vakantie. Oké, het is een organisatie, het vraagt wel extra voorbereiding maar het is heerlijk om op vakantie te kunnen gaan en echt te genieten in een andere omgeving. Met sondevoeding is goed te leven, waar je ook bent. Dus laat je niet tegenhouden en geniet van wat weer (of nog) mogelijk is in je leven, dat heb ik ook gedaan!